________________
કલ્યાણ : એપ્રીલ ૧૯૬૧ : ૧૨૩ એકઠાઓમાં જડેલે શૃંગાર ! ભકિતચિત્રોમાં યે પૂર્વક જીવતાં અને વિલાતાં રહ્યાં છે. જેમના શૃંગારિકતાનું પ્રાધાન્ય ખરૂં જ!! ચિત્રોમાં અને અવસાન બદલ પ્રજામાં શેક કે દુઃખની લાગણી એનાં પોસ્ટરમાં જુદાં જુદાં કામોત્તેજક પિઝ થયા એવાં નટનટી કદાચ બે પાંચ મળે તે પણ માટે પોતાના દેહનો યથેચ્છ ઉપગ કરવા એટલું સદભાગ્ય ! બાકી તે પ્રેક્ષક જનતા એક દેનાર સીને-નટીની નાણુભૂખ એથી કદાચ પતંગિયું વિલાતાં તરત બીજા પતંગિયા પર
તેષાતી હશે, પરંતુ સામે પક્ષે પ્રેક્ષક સમુદા. પિતાનું લક્ષ કેન્દ્રિત કરવાની. યમાં એ એથી યે વધુ ભયંકર જે ભૂખ જગવે છે એને એ વગને કદાચ ખ્યાલ સરખે નહિ
સીને-નટનટીઓના જીવનમાં, ખરું જોતાં
એમના ચિત્રોના નિર્માતાઓ અને એ ચિત્રોની હોય.
જાહેરખબરો પર પોષાતાં છાપાંઓએ ઊભા કરેલા ઈટલીમાં તાજેતરમાં ભરાઈ ગયેલા એક કૃત્રિમ ઝળકાટ સિવાય વસ્તુતઃ કશી જ પ્રેરક્તા આંતરરાષ્ટ્રીય સમારોહ માં ઈટાલિયન જુવાનેએ કે તેજસ્વિતા નથી હોતી. રૂપરાણીઓ અને આ ભૂખને સારી પેઠે ખ્યાલ આપી દીધું છે. રૂપભમરાઓની એ એક અલગ જ જમાત છે. જુદીજુદી વિખ્યાત નદીઓનાં એમણે ભરબજારે જેમાં રૂપના સેદા સાવ સ્વાભાવિકપણે ચાલતા કપડાં ઉતરાવ્યાં અને બીજી પણ અનેક કુચે હોય છે. પરંતુ એ રૂપપ્રદર્શન જ્યારે જાહેરમાં સ્ટાઓ કરી. એ એ જ નદીઓ હતી જેમણે થવા પામે ત્યારે તે પર અંકુશ અનિવાર્ય બને પરદા પર કામદીપક ચેષ્ટાઓ વડે જુવાન માનસમાં છે. સીને ટુડીઓની બહાર મૂર્તિમંતરૂપે, કચવાસનાઓના અંગાર પેટાવેલા. આ દેશમાં ખુદ કડાની પટી પર કે રંગબેરંગી પોસ્ટ પર જ્યાં અમદાવાદ સ્ટેશન સીને-નટી નસીમની અહીંના પણ એ રૂપપ્રદર્શન મર્યાદા ઓળંગતુ લાગે ત્યાં જુવાનિયાઓએ કેટલાંક વર્ષ પર કરેલી દુર્દશા તરત જ તે સામે પગલા લેવામાં નહિ આવે તે હજુ ઘણું નહિ ભૂલ્યા હેય. પરંતુ નટીઓની આ નિર્લજજતા એક સામાજિક ચેપ બની જશે. આવી કામેપકતાનું સામાન્ય સ્ત્રી સમાજમાં પણ વેશભૂષા અને વ્યવહારમાં અનુકરણ થતું
સીને નટ–નીઓને કૃત્રિમ ઝળકાટ દૂર
કરવામાં અખબારો અને સરકાર પણ મહત્વનો જોઈએ છીએ ત્યારે આપણું સામાજિક સ્વાથ્યનું ભવિષ્ય ચિંતા પ્રેર્યા વિના રહેતું નથી.
સાથ આપી શકે. એટલું સારું છે કે નરગીસને
“પદ્મશ્રી’ બનાવ્યા પછી બીજી કેઈ નટીને એ આપણે ત્યાં ચિત્રપર ચાલતી નટનટીઓની રીતે સંમાનિત કરવાનો ઉત્સાહ સરકારે નથી વણઝાર જુઓ. રૂપાળાં પૂતળાં સિવાય બીજી દર્શાવ્યું. પરંતુ નટનટીઓનાં ક્ષુલ્લક જીવન જ કઈ પણ ગ્યતા એમનામાં જણાય છે ખરી? જેમની આજીવિકાનું માતબર સાધન છે એવાં પ્રજા પણ જાણે બાળક જેવી હોય તેમ એ સીને જગતનાં અનેક ફરફરિયાંનું શું? રૂપાળાં પૂતળા પ્રત્યેની મુગ્ધતાથી મુક્ત થવા નથી શ્રી અશોક હર્ષ (ઘોષ-પ્રતિ શેષ) પામી. રૂપેરી રોશનીનાં એ પતંગિયા સ્વચ્છેદ
જીવનને ગતિશીલ રાખો ! પાણી પર્વતમાંથી નીકળી ઝરણા તથા નદીના રૂપમાં ફેરવાઈ જાય છે તેને પ્રવાહ કોઈ પણ જગ્યાએ અટકે ત્યારે તે વરાળ બની ઉડી જાય છે, પણ તેની ગતીમાં ફેર નથી પડતે, તેવી જ રીતે જીવન જીવવા માટે મનુષ્ય પણ પાણીના પ્રવાહ જેવું ગતીશીલ રહેવું જોઈએ.
