________________
કલ્યાણ : એપ્રીલ, ૧૯૬૧ ૯ ૧૦૭ પણ તે ઉંઘી ન શકી. પુત્રોની ચિંતામાં તે ઉંડી ને આવી ગયા ! નિર્વિને મહાન કાર્ય થઈ ગયું.” ઉડી ઉતરતી ગઈ.
હા દેવી, કુમારોનું પરાક્રમ તે દેવોને પણ ઈષ્યાં ત્રણે પુત્રો યૌવનના આંગણે આવીને ઉભેલા ઉપજાવે તેવું છે !' તેણે જોયા. તેના ચિત્તમાં તે કુમારને યોગ્ય કન્યા- નગરમાં ચરે ને ચૌટે કુમારોની જ પ્રશંસા થઈ એની શોધે મોટી ગડમથલ ઉભી કરી દીધી હતી. રહી છે.” પલંગમાં પડી પડી તે ઘણા વિધાધર રાજાઓના
છે, પરાક્રમીઓ જ પૃથ્વી પર મહેલમાં લટાર મારી આવી. એક પછી એક સેંકડો વિધાધર કન્યાઓ તેની આંખ આગળથી
“તે પુત્રને જોઉં છું ને શેર શેર...' પસાર થઈ ગઈ પણ કુમારને રૂ૫, કુળ અને પરાકમના માપકયંત્રથી માપતાં કોઈના પર પસંદગી ન
લોહી વધે છે ખરું ને? હસતાં હસતાં રત્ન ઉતરી તે ન જ ઉતરી!
વાએ વાકય પુરું કર્યું. કેકસી ઉભી થઈ. '
હવે મારું સ્વપ્ન સિદ્ધ થશે.” - વો બરાબર ફીકઠાક કરી લીધાં.
કયું સ્વપ્ન ?' દીવાઓને પુનઃ તેજસ્વી કર્યા.
“લંકાના સ્વરાજ્યની પ્રાપ્તિનું.” રાત્રીની નિરવ શાંતિનો ભંગ ન થાય તે રીતે ખરેખર પ્રિયે! હવે તે દુશ્મનના માથે કાળધીમે પગલે તે શયનખંડમાંથી બહાર નીકળી. નગારા બજી રહ્યા છે.” સહેજ મોટા અવાજે રત્ન- એક પછી એક સોહામણા ખંડો વટાવી તે શ્રવાએ કહ્યું. એક અતિ રમણીય શયનખંડની પાસે આવી પોંચી. “પણ પુત્રોનાં લગ્ન નગારાં, જ્યારે વગડા
શયનખંડના દ્વારે ઉભેલા ચેકીદારને આંગળીના વવાના છે? ઈશારે બાજુએ ખસેડી દીધા.
હે...એ તે વિચાર જ નથી કે !' ચોકીદારોએ મસ્તક નમાવી મહારાણીને પ્રણામ એ માટે તે અત્યારે અહીં આવી છું..” કર્યા.
“ઠીક, કંઈ વિચાર કર્યો ખરો ?” કેકસીએ શયનખંડમાં પ્રવેશ કરી કાર બંધ ઘણો વિચાર કર્યો. વિચારમાં ને વિચારમાં તે કરી દીધાં.
ઉંધ પણ ઉડી ગઈ છે મારી ? " દારોને ખડખડાટ થતાં તરત જ રશ્રવા પલં- કોઈના પર પસંદગી ઉતરી? સભા બેઠા થઈ ગયા.
“ના રે ના. મારા પરાક્રમી પુત્રોને યોગ્ય મને છે
કે તે કોઈ કન્યા દેખાતી નથી.' એ તે હું છું” કહેતી કેકસી રનથવાના પલંગ તો પછી?” નજીક પહોંચી પાસેના દીવાની જ્યોતિને મોટી કરી. લ્યો, અમારે જ એકલાએ વિચારવાનું? કૃત્રિમ
કેમ અત્યારે ? : " . " , " રોષ બતાવતી કકસી બોલી.''
કહું છું.' બાજુમાં પડેલા ભદ્રાસન પર બેસતાં તો કન્યાઓ શોધવાનું કામ પણ મારે કરકેકસીએ કહ્યું. ક્ષણવાર થાક ખાઇને કૈકસીએ. વાતનો વાનું ?” મજાક ઉડાવતા રત્નથવાએ કહ્યું. પ્રારંભ કર્યો.
, 1 કામ , , ' હાસ્તો !' પ્રાણનાથ! કુમારે મહાન વિદ્યાસિદ્ધિ કરી બંને જણાં હસી પડ્યાં.”
