Kalyan 1958 06 Ank 04

Author(s): Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir

Page 6

નકલ્યાણ ની ચાલુ ઐતિહાસિક વાત.
irr
S
શKEલારી ફોર
લેખક : વૈદરાજ શ્રી. મોહનલાલ ચુનીલાલ ધામી છે
પૂર્વપરિચય મહારાણી કલાવતી ગર્ભવતી છે, રાણીના પિતા વિજયસેન રાજ, પુત્રીને દેવશાલ લાવવા રાજપુરૂષને મેલે છે. યુવરાજ જયસેન હેનને સારુ વજ કંકણ મેલે છે. બહેન ભાઈના પ્રેમને નિખાલસ શબ્દોમાં આવકારે છે. શંખસેન રાજા રાણી કલાવતીના એ શબ્દો સાંભળતાં શંકાના અનિથી ધૂંધવાય છે. ને વનવિહાર માટે પોતે નીકળી પડ્યા બાદ ગર્ભના જેને સાત મહિના પૂરા થાય છે, તેવી રાણી લાવતીને પિતાના સારથિ દ્વારા રથમાં બેસાડી ઘોર જંગલમાં નદી કાંઠે ધકેલી દે છે, ને ૨ હદયે રાણીના કંકણાવાળા બે હાથના કાંડા કપાવડાવે છે. રાણી નિર્દોષ, પવિત્ર તથા સ્વામીનિષ્ઠ સતીરત્ન હોવા છતાં સ્વામી તરકની આવી ઘોર વિપત્તિને પિતાના દુષ્કર્મને ઉદય માની ધીરપણે સહન કરે છે. સારથિ
કપાયેલા બે હાથને રાજ પાસે લઈ જાય છે. હવે વાંચે આગળ પ્રકરણ ૨૦ મું
એના સ્વામીની આજ્ઞાથી એના બંને કાંડા
કપાયાં હતાં પણ કલાવતીના મૂછિત વદન પર સ્વામી અચકે!
પ્રત્યેના રોષની કે એવી કોઈ એકાદ રેખા સરખી યે રાત વધુ ને વધુ ભેંકાર બની રહી હતી. મહેતી ઉપસી આવી. ગાઢ વનમાં રઝળતાં નિશાચર પ્રાણિઓનાં હુંકાર
બાલ્યકાળથી જ તે નવકાર મંત્રનો પ્રભાવ સમજી વાતાવરણને ધ્રુજાવતા હતા.
ગઈ હતી અને દુ:ખના ગમે તેવા પ્રસંગે નવકારમંત્ર દેવી કલાવતીની મૂછિત કાયાની બાજુમાં જ જેવો કોઈ સહારો સર્વોતમ નથી એમ તે માનતી વહેતી નાની સરિતા પિતાના મનોહર સંગીત વડે હતી. તેની આ શ્રદ્ધાએ તેના દઈને જાણે હળવું રાત્રિના ભેંકાર વાતાવરણને જાયે હળવું બનાવી કરી વાળ્યું હતું. રહી હતી.
રાજા શંખને સારથિ જે સમયે તેના બંને કાંડા આસપાસ વિકટ વન હતું.
કાપી રહ્યો હતો તે સમયે કલાવતીએ મનમાં નવકારનું ઉપર આભને ચંદર હતું. આભની અટા
સ્મરણ શરૂ કર્યું હતું અને તે મૂછિત થઈ ત્યાં
સુધી એના મુખમાં નવકારમંત્રનું રીએ અસંખ્ય તારાગણે જાયે દેવી કલાવતીના
સ્મરણ ચાલુ મૂછિત દેહને કરુણ નજરે નિહાળી રહ્યા હોય તેમ
રહ્યું હતું. લાગતું હતું.
શ્રદ્ધાપૂર્વક થતા નવકારમંત્રના સ્મરણને પ્રભાવ - જેમ નયને સજળ બન્યા પછી ઝાંખું ઝાંખું
અત્યારે અંધારઘેરી રાતે પણ જાયે મહાદેવીના દેખાય તેમ તારાઓનાં તેજ ઝંખવાઈ ગયાં હતાં.
વદન પર પથરાયેલો પડ્યો હતો. જાણે તેમના નયને કરુણતાથી સજળ બની ગયાં
વનમાં હિંસક પ્રાણીઓના હાકોટા થતા હતા. હતાંએમના સ્વાભાવિક તેજ આડે જાણે કાસ. કોઈ કોઈ હિંસક પ્રાણીઓ જળપાન માટે નદીને એક પડદો આવી પડયો હતે.
કિનારે આવતા અને પાણી પીને ચાલ્યાં જતાં. સંસારની એક એક નારી કોઈપણ પ્રકારના ગુન્હા
આમ ને આમ રાત્રિને ચે પ્રહર શરૂ થશે. વગર કેવળ પોતાના કોઈ કર્મના પ્રતાપે આજ ૫ણું રાણી કલાવતીની મૂછ ન વળી...જાગ્યે તે ગાઢ અંધારી રાતે અને લોહી ન મળતા હાથે ભયંકર નિદ્રામાં પડી હોય તેમ જણાતું હતું. અટવીમાં મૂછિત બનીને પડી હતી.
અને પૂર્વકાશમાં ઉષાએ પિતાને પાલવ પાથર્યો.