Jindattakhyana Dwaya

Author(s): Sumtisuri, Amrutlal Bhojak
Publisher: Singhi Jain Shastra Shiksha Pith Mumbai

Page 62

[२९०-१९१]
जिनदत्ताख्यानम् ।
३३
तओ अत्रेण सासूयमिव भणियं - 'रे रे वामणग ! जइ परं तुमं हसावेसि ? तेण भणियं - ' अवस्सं हसावेमि, जइ महाराओ भगइ ।' ताहे सकोउगेण भणियं राहणा - ' एवं होउ ।' संचल्लो वामणगो । तओ पढियं केणावि -
कत्तो मरुम्मि सलिलं, हे हरिण ! हयास ! मूढ ! मा वच्च । मायहियाहि नडिया, अन्ने वि मंया मया एत्थ ॥ २९० ॥ तओ अनसुयं काऊण अणेगजणपरिवुडो गओ तमुजणं । साहुणीओ पणमिंऊणमुवविट्ठो नाइदूरतरुच्छायाए । ताव भणिओ पुवसंकेइगेण - 'भो वामणया ! कहेहि किं पि कहाणयं जाव रायकुले अवसरो होइ ।' तेण भणियं - 'काणयं कहेमि, उयाहु बुचतं ?', 'को उण एएसिं विसेसो ?'. 'पुढकालबुतं कहाणगं, थैवदिवसबुत्तो वृत्तंतो जस्स पच्चया वि दीसंति । तओ सबेहि भणियं - 'अलं कहाणएण, सकोउयं वृत्तंतं किं पि कहेहि ।' एयं च ताओ तिनि वि जणीओ नाइदूरत्थाओ सुणमाणीओ चिति- 'अहो ! पिययमाणुरूवा वयणरिद्धि' ति ससिणेहमिव पलोयंति । अवि य
-
अन्नभवि वि दइए, दिट्ठे वियसंति झत्ति नयणाई ।
मेहंतरिओ वि रखी, लक्खजह किं न उग्गमिओ ।। २९१ ॥
वामणगेणावि पुत्तलियादंसणाइ कहिओ नियवुत्ततो जाव उज्जाणे मोत्तूण पत्थो चि । तओ भणियं 'अज वि महंतो वृत्तो, कलं कहिस्सामि । एत्थंतरे ' जाणइ मम भणो वत्तं' ति हरिसियाए ईसि हसिऊण भणियं विमलमईए - 'भो महाणुभाव ! सुंदरं कहाणयं मा रसविग्धा (घा) यं करेहि, कहि ताव ।' वामणगेण भणियं - 'निच्चंता तुमं, अम्हे अवसरे जइ न वच्चामो तओ राया वित्तिं न देइ । किं तु जर तुह कोउगं ता पुणरवि सुए आगंतूण कहिस्सामि' चि भणंतो उडिओ वामणगो । पुणो दुइयदियहे समागओ समुद्दपडणपतं कहिऊण थको । तहेव हंसिऊण पुच्छिओ सिरिमईए तमेव भणिऊण निम्गओ । तइयदिणे वि कहिओ अंगारवइमोक्खपतो अंगारवईए वि हसिऊण पुच्छिओ - 'संपयं सो कत्थ चिट्ठइ ?' त्ति । वामणगेण भणियं - 'परमेसरो खु सो, समीवत्थो वि नोवलब्भह । मए वि एत्तियमेव निसामियं तच्चरियं' ति बोचूण गओ वामणगो रायसमीवं । 'अहो विन्नाणं' ति तुट्ठो राया पूओ वामणगो चि ।
- जिनदत्तस्य रतिसुन्दरीपाणिग्रहणम् ।
अह रायकरिवरेणं, आलाणं भंजिऊण पारद्धो । तियचउक्क (क) चच्चरेसुं, उवद्दवो सवनयरीए ॥ २९२ ॥
१ मृगा मृता अत्र ।
जि० द० ५