Jindattakhyana Dwaya

Author(s): Sumtisuri, Amrutlal Bhojak
Publisher: Singhi Jain Shastra Shiksha Pith Mumbai

Page 86

१०३-११५] द्वितीयं जिनदत्ताख्यानम् । ता तुम ससुरो, अकरणीयं च मिणं सुकुलजायमहिलाणं । भणियं सेडिणा
सामिणि ! सुण विण्णत्तिं दासो हं पाययाण ते निचं । तुज्झ चलणप्पसाएण देवि ! मह जीवियं होजा ॥ १०३ जाणामि अहमकजं तह वि य मे वम्महो अहिभवेति । वम्महसरपहा(प्पह ? )रजजरेण लज्जा मए चत्ता॥ १०४ ता मे कुणसु पसायं सुरयं अणुहवसु ता तुमं सययं । पायाण निच्चकालं सुस्सूसकरा (रो?) [तुहं ? ] होह (हं?)॥१०५
अत्थि य सुती पुराणे पंचहिँ पंडवेहिँ दोमती भुत्ता ।
जाओ रहदीसाओ [प० १४.१ ] सा जाय सहस्सई नाम (१) १०६ भणियं च ताए
पावो पुणो इमो धम्मो (?) जइ तुब्भं एरिसाइँ वस॒ति ।
ससुरो सुहाहि समं अहिरमति अहो अमजायं ॥ पुणरवि भणियं
अहह कह ताण सोक्खं न साहसं साहसेकरूयाण । परिणामविरस[ मइ वाहिराण विमुहं मणं जाणं ॥ १०८ जाण परजुवइमणहरभमुहाधणुमोक्कलोयणसरेहिं । सीलकवयं न भिनं नमो नमो ताण पुरिसाण ॥ माय व परकलत्तं जो मन्नइ कंचणं कयारसमं । जीवेसु य कुणइ दयं सो पुरिसो जंगमं तित्थं ॥ लजिजइ जेण जणे मइलिजइ नियकुलक्कमो जेण । कंठट्ठिएण जीए मा सुंदर! तं कुणिजासु ।। जइ वि अहं परिचत्ता सुइणे वि अलंघिया परनरेणं । नत्थि महं अन्नवयं मोत्तूण पइचयाभावं ॥
११२ 'हा हियय! किं विसरसि रूवं दट्टण परकलत्ताणं ।। पावेण नवरि लिप्पसि पावं पाविहसि तं न [पुणो ?] ॥ ११३ अवि चलइ तियससेलो पायालपवद्धदूरमूलो वि । न वि चलइ सईण मणं मणयं पि हु मरणकालम्मि ॥ ११४ मोत्तूण निययनाहं अन्नं नेच्छामि ताव सुइणे वि ।
आवइपडिया वि दढं रयणिकरं महइ किं नलिणी ॥ ११५ जि० द०८