Jindattakhyana Dwaya

Author(s): Sumtisuri, Amrutlal Bhojak
Publisher: Singhi Jain Shastra Shiksha Pith Mumbai

Page 102

द्वितीयं जिनदत्ताख्यानम् ।
सो पुण संपाडेउं न तीरए आसवाऽनियत्तेहिं । आसवविणियत्ती न य गिहासमं आसमंतेहिं || नियमा तत्थारंभेण बडूई पावबंधणा हिंसा । हिंसावओ य धम्म उद्दिट्ठो सत्थयारेहिं || वज्रंतो चिय एसो सव्वेणं चैव जीवलोयम्मि । नियमेण उज्झियच्चो ता अलमेएण पावेण ||
२२९
एयं च चिंतयंतो संजायचरणकरणपरिणामो गुरुपामूला सवयंसो पत्तो नियघरं कुमारो । तओ चलणेसु निवडिऊगं जणणि-जणयाणं साहिओ पुवभवइरो | संविग्गाणि एयाणि । तओ भणियं जिणयत्तेण [प० २७. १]- 'करेमि अहं परलोयहियं ।' जणणि जण एहिं भणियं - 'वच्छ ! तया विणा अम्हाणं पाणधारणं पि न होई' कुमारेण भणियं
अनाद्यनन्तसंसारे कस्य केन न सङ्गमः ।
सम्बद्धो जन्तुना जन्तुः केयं खपरकल्पना ॥
२३०
aa जाणिओ निबन्ध, अणुण्णाओ माया - वित्तेहिं । तओ सोहणे तिहिवारनक्खत्तकरण [पत्र ६९ ] जोए पवत्तियं महादाणं, कारावियाओ जिणाय य णेसु पूयाओ । तओ आरुहिऊण सिबियं गओ आयरियसयासे । तओ समं भारियाहिं वयंसेहिं य महाविभूईए पवइओ एसो ।
तओ करेs उग्गतवच्चरणाइं । जेण
[ २२७-२३० ]
१ स्वस्तिकद्विकमध्यगः पाठो वसंज्ञकप्रतेर्ज्ञेयः ।
७३
जाव न सोसहि निययदेहु विविहिहिं तवचरणिहिं, छ- म 'चंदायणेहिं ता (मा) सिय- छम्मा सिहिं । ता किं पाविहि सिद्धिसोक्खु जरमरणविवज्जिउ, सासर अल अणंतु जीव कम्मक्खय वज्जिउ ।
तत्र न जन्म न मृत्युर्न जरा न व्याधयो नेष्टवियोगो नानिष्टसंयोगो न च क्षुत्तृष्णे न कामरोषौ तत् सुखमव्याबाधं सर्वज्ञानां त्रिलोकमूर्द्धस्थितानां आत्यन्तिकमेकान्तिकमनित्यसंसारकं भवति सिद्धानाम् । तओ काऊण महातवं आराहिऊण मरणयालं गओ सुरलोयं । तओ पारंपरेण निव्वाणं ति जिणयत्तो ॥
॥ इति जिनदत्ताख्यानं समाप्तम् ॥ संवत् १९८६ अद्येह श्रीचित्रकूटे | लिखितं माणिभद्रेण यतिना यतिहेतवे । साधवे वरनागाय स्वस्य च श्रेयः कारणम् ॥ मंगलमस्तु वाचकजनानाम् ॥
२२७
२२८