________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
२३१
શ્રી જેન ધમ પ્રકાશ
[ જાદ્રપદ
આમ મનની ભૂંગળ વાગી રહી હતી. જ્યાં શા છેડી,’ સ્વસ્થ થવાની તૈયારી કરવા પગલાં ભરે છે ત્યાં દાસીમુખ સ્વામીના જલદી આગમનના સમાચાર કાને પડ્યો અને એ પણું જવામાં આવ્યું કે તેઓ શયનગૃહમાં પણ આવી ગયા હતા. મુદ્દામાલ સાથે પકડાઈ જનાર ચોરની જેવી શરમૌદી દશા થાય અને ચહેરા પરનું નૂર ઓસરી જાય, તેમ એ વાતથી રાચી-રંભાના સંબંધમાં પણ બન્યું. મુખ પરની લાલાશ સ્પામતામાં ફેરવાઈ ગઈ ! પિતાના જ આવાસમાં એ ઉભય મુગારની સ્થિતિમાં મૂકાઈ ચૂકી ! મનમાં ઊભી થયેલ મંઝવણે એટલું જ કર્યું કે શું કરવું એની સમજ ન રહી. મુખ-પ્રક્ષાલન અને ઉચિત વસ્ત્રપરિધાને આદિ કાર્યવાહી થઈ, પણ તે યાંત્રિક પૂતળાની માફક.
‘કિંકર્તવમૂઢ દશા” ઝાઝો સમય ન રહી ! સ્વામી બોલાવે છે એવું કહે થોડા કાળમાં જ દાસીઠા આવ્યું. અકથિત ભયથી ગભરાતી હરિણી માફક ઉમયે કમરામાં પગ મૂકો, પૂછડ્યા વિના જ એક સાથે બએ ગગ૬ કઠે કહ્યું. નાથ ! અપરાધની સમાં આપે. જિલ્લા રસે ફરજ ભૂલાવી છે. પુનઃ આવું ન કરવાની ખાતરી આપીએ છીએ.
વામાઓ ! ગભરાવાનું કંઈ જ કારણ નથી. માનવમાત્ર ભૂલને પાત્ર છે. બુદ્ધિમાનની ફરજ તો એ વેળા એમાંથી તય મેળવવાની છે. તમે એ જે આચરણ કર્યું એ જરૂર દેશપાત્ર છે, છતાં કર્મના પ્રપંચને પિછાનનાર હું તમને ઠપકે દેવા નથી ઇચ્છતો. તમે તો નિમિત્ત માત્ર છે. મેં આખાયે બનાવ પરથી સાર શોધી લીધું છે અને તે એટલે જ કે મારે મારા પૂર્વના પથે પાછા ફરવું.'
ટૂંકમાં કહું તે એટલું જ કે સ્નેહને તૂટેલે તાર ફરીથી સંધાય તેમ નથી જ. તમે રાજીખુશીથી મારા નિશ્ચયને વધાવો અને હસતા મુખડે રજા આપે.
સ્વામિન ! તમારા વગર અમારે કાનું શરણ ગ્રહવું?
અમદાઓ, એ પ્રશ્ન અસ્થાને છે. પિતા એવા વિકમ છે, સંપત્તિ છે અને ઉભયમાં એક કરતાં એક ચઢીયાતી એવી કલાઓને વાસ છે એને શરણની જરૂર કેવો ?
નાથ ! આપશ્રીના સ્વભાવની દ્રઢતાથી અમે પરિચિત છીએ, એટલે સમજી ચૂક્યા કે અમારી ભૂલે સર્વનાશ નેતર્યો છે; છતાં પિતાજીને બોલાવો અને તેઓ જે માગ કાઢી આપે તે આપ તથા અમો કબૂલ રાખીએ.
વિશ્વકર્માને બેલાવવામાં આવ્યા. સર્વ વૃત્તાન્તથી માહિતગાર કર્યા. શરૂઆતમાં તે અદભૂતિને નિરધાર ફેરવવા તેમણે ઘણે પ્રયાસ કર્યો. તેમની નજર સામે રવપુત્રીઓને ઉપાલંભ આપે. પણ ધનુષ્યમાંથી બાણુ છૂટયું તે ટયું' એ માફક આવાઢભૂતિની ‘ના’ કાયમ જ રહી. આખરે એવું કર્યું કે એક નવિન નાટક ભજવી, એ દ્વારા મારી કમાણી કરી આપ, પછી આપાભૂતિએ પિતાના પૂર્વ પંથે પ્રયાણ કરવું.
આ યોજના પાછળ સસરા-જમાઈના હેતુ નિરાળા હતા. વિશ્વકમોની ધારણા હતી કે શેડો સમય વાત આધી ઠેલાતા જમાઈ પુનઃ રાગથી લેપાઈ જશે. આવાભૂત માનતા કે રાજીખુશીથી ફૂટે છે. ભરતક્રીના નાટકનું સર્જન ઉપરના બનાવને આભારી છે
For Private And Personal Use Only
