________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
અંક ૧૧ મ ]
વિચારકર્ણિકા :: અંધકાર
૨૩૭
વિચાર કણિકા.
અધકાર અધકાર, પ્રિય અન્ધકાર ! જગતને ભલે તારે અણગમો હોય, કવિએ ભલે તારા દુર્ગુણનાં વર્ણન કરતા હોય અને જગતના છે પ્રવાસીઓ ભલે તારાથી દૂર-દૂર ભાગતા હોય; પણ હું તો તને છે હૈયાથી, પ્રેમથી ચાહું છું !
તારા વિના મને, મારા ઈશનું સ્મરણ કેણ કરાવે ?
પ્રકાશમાં, અનેક વિરાટ વસ્તુઓના અવલોકન અને નિરીક્ષણથી છે મારો વિભુ મને સાવ નાનો લાગે છે–અરે, કેટલીક વાર તો જગતના છે તખ્તા પરથી સંપૂર્ણ લુપ્ત થતી દેખાય છે !
–પણ અન્ધકારમાં તેમ નથી. અન્ધકારમાં તે વિશ્વની સર્વ છે વિરાટ વસ્તુ વિલીન થઈ જાય છે–બહાર અન્ધકાર હોય ને અન્તરમાં છે. પ્રકાશ હોય ત્યારે તે માત્ર મારે વિભુ જ વિરાટ રૂપે દેખાતે Iી હોય છે. એ અન્ધકારમાં અનેખા આકારને ધારા કરી, એ છે પ્રેમના મૂર્ત સ્વરૂપે નયન સનમુખ ખડા થાય છે !
મારા એ નાવલિયાને જોઈ. હું આનન્દથી નાચી ઊડું છું, ને હર્ષભેર ભેટવા જાઉં છું ત્યારે, એ અમૌખિક મન વાણીમાં કહે છે?
“ઊભું રહે. ભેટવાને જરા વાર છે. તારી ને મારી વચ્ચે પડદે છે. સબળ પુરુષાર્થ કરી, કર્મના એ પડદાને ચીરી નાંખ, અને પછી છે તે, તું તે હું છું ને હું તે તું છો- તિ-શું–તિ મિલી.”
| મારા વિભુ સાથે આવો મધુર વાર્તાલાપ કરાવનાર અન્ધકાર! છે હું તને કેમ ભૂલી શકું?
જ એ મારા પ્રિય અન્ધકાર ! આવા સમયે તે તું પ્રકાશ કરતાં ૐ પણ મહામૂલો છે !
જગત, ભલે તારું મૂલ્યાંકન ન કરે, પણ મૂલ્ય કરવાથી જ છે વસ્તુ મૂલ્યવાન થાય છે, એમ કેણે કહ્યું? એમ તે મલયાચલ પર વસતા ચન્દન-વનું પણ મૂલ્યાંકન કેણ કરે છે?
મૂલ્યાંકન ન કરવા માત્રથી એની સરસતાને કોઈ નિરસતામાં ફેરવવા સમર્થ છે ખરું ? – ચન્દ્રપ્રભસાગર(ચિત્રભાનુ)
જ સરખા – યા નિરા સર્વભૂતાનાં, તયાં કાર્તિ રંજની
यस्यां जाग्रति भूतानि, सा निशा पश्यतो मुनेः ॥ સર્વ અજ્ઞાની મનુષ્યની જે રાત્રિ( અંધકારરૂપ) છે, તેમાં સંયમી-ગોગી જાગે છે, અર્થાત તે તેને દિવસ–પ્રકાશ છે; અને જેમાં–દિવસમાં સર્વ અજ્ઞાની મનુષ્ય જાગે છે, તે આત્મા મુનિની રાત્રિ છે.
For Private And Personal Use Only
