________________
૧૨૮ શ્રી જૈન ધર્મ પ્રકાશ
[ યંત્ર કેટ-બખોલમાં ભયંકર ફણીધરનું રૂપ લઈને રહ્યો. ધીરે ધીરે કુંફાડા મારતો બખોલમાંથી બહાર નીકળે ને આંબલીના થડને વીંટળાઈ ગયે. ફેણ ઊંચી કરી કરી કુંફાડા મારીને બાળકને બહીવરાવવા લાગ્યા.–ઝાડ પર નહિ ચડેલા બાળકો દૂરથી જ-–ને ઝાડ પર ચડેલા ભૂસકો મારતા ભાગ્યા.
આ દશ્ય વર્ધમાનકુમારે નીહાળ્યું. અંશ પણ સંક્ષોભ પામ્યા સિવાય-ગભરાયા વગર નાગને પકડીને એક દેરડી ખેંચે તેમ ખેંચ્યા ને દૂર ફેંકી દીધો.
આ પ્રયોગમાં નિષ્ફળ નીવડેલ નાગ-દેવ દૂર દૂર અને અદશ્ય થયે. વર્ધમાનકુમારે તાળી પાડી બાળકોને બોલાવ્યા ને નવી રમત શરુ થઈ.
પરીક્ષા કરવા આવેલ દેવે પણ બાળકનું રૂપ વિકુવ્યું–કર્યું ને રમતમાં ભળી ગયે.
તે રમતમાં એવો નિયમ હતો કે જે જીતે તેને હારેલ બાળક ખભા પર બેસારી અમુક દૂર લઈ જાય. રમતમાં થોડો સમય ગયા ત્યાં દેવ-બાળક બોલી ઊડ્યો કે હું હાર્યો ને વર્ધમાન જિત્યા.
દેવ–બાળકના ખભા પર વર્ધમાનકુમાર બેઠા. અમુક દૂર જવાને બદલે શીધ્ર ગતિથી દેવ-બાળક વર્ધમાનકુમારને દૂર દૂર ભયંકર અરણ્યમાં ઉપાડી લાવ્યા. . બીજા બાળકે બૂમ પાડવા લાગ્યા. કોલાહલ થઈ ગયા. માણસો એકઠા થઈ ગયા. સર્વે ચિન્તા કરવા લાગ્યા.
આ બાજુ જંગલમાં ગયેલા દેવે વર્ધમાનકુમારને ભય પમાડવા પિતાનું શરીર વધાર્યું-ખૂબ વધાર્યું. આકાશમાં શરીર ઊંચું ને ઊંચું થવા લાગ્યું. જાણે તાડ ઉપર તાડ ને તેની ઉપર તાડ એમ અનેક તાડો ચડાવ્યા હોય એટલું શરીર ઊંચું કર્યું. ખભા પર બેઠેલા વર્ધમાનકુમાર વસ્તુસ્થિતિ પામી ગયા. તેમણે એક મૂઠી ઉપાડીને દેવને મારી. દેવ બને રીતે નમી પડ્યા. તાડ જેવું શરીર નમીને ભેંય ભેગું થઈ ગયું. કુદીને વર્ધમાનકુમાર જમીન પર આવી ગયા. દેવનું અક્કડ મન પણ ગયું-તેનું અભિમાન પણ ઓસરી ગયું. તે પ્રભુના ચરણમાં પડ્યો. બનેલ સર્વ હકીકત કહી, પોતાના અપરાધની ક્ષમા માંગી. પ્રભુને હતા તે સ્થળે મૂકીને દેવસભામાં દેવ ચાલ્યા ગયા.
સભામાં આ હકીકતથી સર્વને આશ્ચર્ય થયું. વર્ધમાનકુમારના ધેર્યનો પ્રત્યક્ષ વૃત્તાન્ત સાંભળી ઇન્દ્રને પણ ખૂબ આનન્દ થય ને વર્ધમાનકુમ મહાવીર” નામે સધ્યા .
શ્રી ગુણચન્દ્રસૂરિજી પ્રાકૃત મહાવીર ચરિત્રમાં આ હકીકતને નીચે પ્રમાણે ટાંકે છે –
