Jain Dharm Prakash 1915 Pustak 031 Ank 05

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 9

જગતમાં ખરાં કામના ઉપયાગી આભરણુ કયા કયા છે?
૪૩
૬. જે કર્યું વર્તે શ્રી સર્વજ્ઞ પરમાત્માએ પ્રકાશેલાં અને ગણધરાદિ જ્ઞાની ગુરૂએએ ગુંથેલાં આગમાદિ અમૃત ઉપદેશનું શ્રવણ કરાય છે તેમજ તેનુ મનન કરી અનાદિ રાગ દ્વેષાદ્વિ વિકાર દૂર કરી શકાય છે, તે શ્રોત્ર! ખરેખર પ્રશસવા ચેાગ્ય છે. એવા શ્રેત્રવડેજ સકશું કહેવા ચાગ્ય છે.
૭.
જે જીહ્વાયર્ડ અરિતાદિ શુદ્ધ દેવના, ઉત્તમ આચાર્યાદિ શુદ્ધ ગુરૂના અને સમ્યગ્ દર્શન, જ્ઞાન ચારિત્રાદિ શુદ્ધ ધર્મના સદ્ભૂત ગુણ ગાવામાં આવે છે ( સદ્ગુણ–ગુણીની પ્રશસા કરવામાં આવે છે) તે જીભજ ખરેખર પ્રશસવા ચેાગ્ય છે. સદ્ગુણગ્રામ કરવાવડેજ જીભની સાકતા છે.
સ
<. ઘ્રાણુ ઇન્દ્રિયની સાર્થકતા કરવા ચંદનાદિ સુગધી દ્રવ્યેાવડે ભળ્યાત્માએ શુદ્ધ દેવ ગુરૂ અને સ્વધમી જનની સેવા-ભક્તિ કરે છે. એવા ઉદાર ગૃહસ્થ ભકત જનાની ઘ્રાણેન્દ્રિય પણ સફળ છે.
૯. કુત્સિત વિષય સુખની લાલસા તજી જે ભવ્યાત્માએ પાતાના પ્રાપ્ત દેડવડે પૂજ્ય જનાના વિનય કરે છે, વદન બહુમાન કરે છે અને તપ, જપ, વ્રત, નિયમ આદર સહિત કરે છે, તે સ્વદેહની સાર્થકતા કરી ખરેખર સદ્ગતિને સાધે છે. આવેા મનુષ્ય દેહ દશ દષ્ટાન્ત દુર્લભ કહ્યા છે, અને દેવતાએ પણ એવા ઉત્તમ માનવ દેહની ચાહના રાખે છે. તે પામીને જે કાઈ પ્રમાદ રહિત રત્નત્રયનું આરાધન કરી લે છે તે ખરેખર શાશ્વત સુખ પામી શકે છે. ૧૦. જે બુદ્ધિબળ પામીને તત્ત્વાતત્ત્વ, હિતાહિત, કૃત્યાકૃત્ય, લક્ષ્યાભક્ષ્ય, પૈયાપેય, ગયાગમ્ય અને ગુણ દેખના વિવેક કરવામાં આવે છે અને હંસની પેરે અસાર વસ્તુની ઉપેક્ષા કરી સાર-તત્ત્વ ગ્રહણ કરી લેવામાં આવે છે, તે બુદ્ધિખળ ખરેખર પ્રશંસવા ચેાગ્ય છે. તત્ત્વના વિચારવજ બુદ્ધિની સાર્થકતા થાય છે. ૧૧. તત્ત્વ નિશ્ચય કરી, આદરવા ચૈાગ્ય માની ચાક્કસ સમજ મેળવી, ગમે તેટલા સ્વાર્થના ભાગે નિશ્ચિત માર્ગને આદરવા દૃઢ પ્રતિજ્ઞા કરવી અને તેને મક્કમ રીતે પાળવી એજ માનવ દેહની સાર્થકતા છે.
૧૨. પૂર્વ પુન્યયેાગે દ્રવ્ય સપત્તિ પામી, સત્પાત્રમાં-સક્ષેત્રમાં તેના ઉપયોગ કરવા એજ લક્ષ્મી પામ્યાની સાર્થકતા છે. વિવેકથી નિષ્કામ ( નિ:સ્વા ) પણે સત્પાત્રમાં દાન દેવાવડે અનતગણું ફળ મળે છે.
૧૩. સહુ કાઇને પ્રિય અને પથ્ય ( હિત ) રૂપ થાય એવું સત્ય વચન એલવુ એ વચન ખળ પામ્યાનું ઉત્તમ ફળ છે. જે વચનવડે હિત થાય એવુ પ્રિય અને સત્યજ વચન એવુ, અન્યથા માન ધારવુજ ઉચિત છે. વચન વદવામાં કટુતાદિ દોષ સેવવા નજ ોઇએ.
૧૪. બુદ્ધિ પામીને સદ્વિદ્યાના અભ્યાસ કરાય તે તેની સાર્થકતા થાય છે,