Chaiyavandana Mahabhasam

Author(s): Bechardas Doshi
Publisher: Jinshasan Aradhana Trust

Page 135

१२२
सिरिसंतिसूरिविरह त्रिविधविशेषणयुक्तं सुखमावहति करोति जीवानाम् । यस्तस्य भणितमनेन श्रुतस्य श्रुतदानसामर्थ्यम् ॥ ६७५॥ को त्ति सयमो पुरिसो, देवाईया य पायडा चेव । तेसिं गणेहि दढमचियस्स परिपूइयस्स त्ति ॥६७६।। क इति सकर्णः पुरुषो देवादिकाश्च प्रकटाश्चैव । तेषां गणैडेढमर्चितस्य परिपूजितस्येति ॥ ६७६ ॥ धम्मो सुयधम्मो चिय, एए उ सारो य तस्स माहप्पं । उपलब्भ जाणिऊणं, करेइ लुत्तो इकारो स्थ ॥६७७॥ धर्मः श्रुतधर्म एव एते तु सारश्च तस्य माहात्म्यम् ।
उपलभ्य ज्ञात्वा करोति लुप्त इकारोऽत्र ।। ६७७ ।। सिढिलित्तमिह पमाओ, मेओ अत्थाओ तम्मि विसयम्मि। जाणियजिणवयणाणं, न एस जुत्तो ति भावत्थो ६७८ शिथिलत्वमिह प्रमादो भेदोऽर्थात् तस्मिन् विषये । ज्ञातजिनवचनानां नैष युक्त इति भावार्थः ॥ ६७८ ॥ तहा-"सिद्धे भो ! पयओ" वृत्तं सूत्रम् ।।
तथा-"सिद्धान् भो ! प्रयतः” वृत्तं सूत्रम् । "सिद्ध" इति सिद्धे लद्धपइहे, अक्खलिए कुमयसत्थनिवहेण । वृत्तार्थः
अहवा सिद्ध णिचे, तिकालभाविप्पहावेण ॥ ६७९॥ सिद्धान् लब्धप्रतिष्ठान अस्खलितान् कुमतशास्त्रनिवहेन ।
अथवा सिद्धान् नित्यान् त्रिकालभाविप्रभावेण ॥ ६७९ ॥ "सिद्धे" पद- सिद्धे वा विक्खाए, सदेव-मणुयाप्सुरम्मि लोयम्मि । स्यापरार्थः भो आमंतणसद्दो, अइसयनाणीण सवाणं ॥६८० ॥ १. पूर्णमूलम्
सिद्ध भो! पयओ णमो जिणमए नंदी सया संजमे, देवं नाग-सुवण्ण-किण्णरगणस्सब्भूअभावचिए । लोगो जत्थ पइट्टिओ जगमिणं तेलुकमचासुरं, धम्मो वहउ सासओ विजयऊ धम्मुत्तरं वहउ ॥४॥