________________
તા. ૧૦-૧૦-૧૯૬૩] બુદ્ધિપ્રભા
[ સ રહેતા હતા. અને આણંદને બરાબર પરમાણંદને મળે તે સારું પછી તે જાળવતા પણ હતા.
કાળાંતરે એમણે એ ગામ છોડી દીધું. લેકે માનતા કે મુખી દયાળુ છે.
એટલે આણંદ-પરમાણુંદની જોડી
પાસે, કેઈ માણસ દૂરથી પણું, સગા અને મુખી દયાળુ હતા પણ ખરા. પણ
ભાઇઓ નથી, એની સુચના કરે તે ઉપરનો એક પ્રસંગ બન્યો ત્યાર પછી
સંભવ એ છે થઈ ગયે. બંને સગા એમણે જાત-નિરીક્ષણ કર્યું હતું તે
ભાઈઓ હેવ તેમ જ ઊછર્યા. એમને ખબર પડતી કે એમની હવેની
પણ જ્યારે એ મોટા થયા, ત્યારે દવા એક દિવસ એમને જ ભારે
એમનામાં વારંવાર વિખવાદ જાગવા પડવાની છે.
લાગ્યું. જે આણંદને ગમે, તે પરત્યાર પછી જોગાનુજોગ એવું થયું માણંદને ગમે નહિ, એમ થવા માંડયું. કે અત્યાર સુધી ! મહાવીર અને ગાંધીજી
એમની સંતાનવિહીન રહેલા !
| ભગવાન મહાવીર અહિ- લાલ
ભગવાન વીર હમ ! વાદ વધતે ગયે. મુખી સંતાન પામ્યા. સાના અવતાર હતા, તેમની !
દરમ્યાનમાં રામમોઝમકુડીને પણ એળે | પવિત્રતાએ સંસારને જિતી]
હન પણ એકલે થઈ ભરાણે ને એને ત્યાં લીધો, જે મહાવીર સ્વામીનું
ગયો હતે. એટલે દીકરો આવ્યા. પહેલા નામ આજે કેઈપણ સિદ્ધાંતને!
તે બન્ને ભાઈઓની પાલક દીકરાનું નામ
મોડે પૂજાતું હોય તે અહિંસા તક ૨ પણ એની આણંદલાલ હતું | છે. આહસા તત્વને જે
પાસે આવવા માંડી. એટલે આનું નામ
કેઈએ આધિમાં અધિક એનું મન ખાટું થઈ 'પરમાણંદ રાખ્યું. વિકાસ કર્યો હોય તે તે ગયું. એનામાં પણ આણંદ-પરમા- ! મહાવીર સ્વામી,
જ્યારે સગા દીકરાને શૃંદ બને મોટા થવા
.. –ગાંધીજી.
પાલક દીકરે મારે, માંડયા. બેમાંથી એકે જાણતા નથી કે ત્યારે તે એ બોલી શકે નહિ ને સહી તે સગા ભાઇઓ નથી, માત્ર મુખી શકે નહિ એવું થઈ ગયું. અને તેની વહુ જાણે છે કે પરમાણુંદ એક દિવસની વાત છે. તે દિવસે એમને છે. ને આણંદ ગમે તેમ પણ રામમોહનને ભારે લાગી આવ્યું. ભૂખ પારકી થાપણ છે. અને એ સાથે જેવી નવી તકરારમાં પરમાણુંદને મુખીના મનમાં ઊંડે ઊંડે એક બીજી આણું માર્યો. અને ઠીકઠીક માર્યો. વાત પણું ગી છે. એને પૈસાને વારસો પરમાણંદ બપોરથી સાંજ સુધી તો
– દીપોત્સવી અંક
