Atmanand Prakash Pustak 085 Ank 09 10

Author(s): Kantilal J Doshi
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 4

જઈ શકે.
શરીરને પણ નિયમનમાં મૂક. તપ કરે. તનમનના મેલને તપાવે ને ધ્રૂવે એનુ નામ તા. રે માનવ! યાદ રાખ કે સ્વેચ્છાએ મૂકેલુ. નિયમન • ધન નથી, આ નિયમન તારાં
સામાયિક એટલે સમતાની સાથેની, સામા ચક્ર એટલે મમતાનુ માથુ મનમાં મમતા ભરીને તનવર્ડ સમતાના ઢાળ કરનારનુ સામા મનને નિમ ળ મનાવશે તારી આંખને નિવિ કારયિક માયાના દંભના એક ઊમદા પ્રકાર છે.
કરશે. તારાં તનને નીરાગિતા આાપશે. અને તારાં આત્માને ઉન્નતિ તરફ લઈ જશે,
આત્માના ઉદાત્ત ગુણાની છાયામાં સારી રીત રહેવું, એનું નામ પડ્યું પણા. ભક્ષા માનવ મન, જીમ ને દેહને વશ કરીને તુ એ ઉદાત્ત ગુણાનુ` સામીપ્ય પામી શકીશ. અને એમ થતાં જ તારી અસહાય અવસ્થાને પેડ આય અ'ત આવશે.
અસહાય દશાના અંત આણુવા ઉદ્યમ કરીએ. મન, જીભ, દેહને ત્રશ કરવાના સફહપ
કરીએ.
૨
માનવીને આજે કયાંય ચેન નથી, એને સુખના સંતેષ નક્કી, ને એના ૬ ખના સ્મૃત નથી. સમગ્ર સસાર અને મતલષી ભાસે છે, ચાગરમ ફેલાયેલી સ્વાની બદખા એના દિલને પરેશાન કરે છે. એ જયાં સુખની આશા દોટ મૂકે છે, ત્યાં એને ઘેર શિક્ષાની હોટ મળે છે.
અને એને જ પે વધી જાય છે. હાલ્લાનો ભીત એની શાન્તિની વચે અવરોધ બનીને ખડી થાય છે. પરિણામે--એ ભારે મુઝવણમાં મૂકાય છે. સાચી શાન્તિ જ્યાં મળે ? આ પ્રાણુપ્રશ્ન એને ગુંગળાવી મૂકે છે. અને ‘શાન્તિ શેાધ' એ એનુ માનવમાત્રનુ અનિવાર્ય કા
ખની જાય છે.
આ પ્રાણપ્રશ્નના જવા" છેઃ સામાયિક, ભગવાન મહાવીરે ચીંધેલે સામાયિકના સાત્ત્વિક માર્ગ માનવને શાન્તિના સાંનિધ્યમાં જરૂર લઇ
૧૩૪]
મનથી અસત્ય ચિ'તવવુ' નહિ, વચનથી અસત્ય લવું નહિ, ને શરીરથી અસક્ષ્ પ્રવૃત્તિને! ત્યાગ કરવા સામાયિકની આ ત્રણ પ્રાથમિક શરતા છે, મન-વચન-કાયાને શુભ પ્રવૃત્તિમાં યાજવા, એ સામામાં તુ મુખ્ય ધ્યેય છે.
સતા કહે છે કેઃ ભાઈ ! એના પણ રન્ના છે. માતેલા સાંઢને ગળે લાકડુ ભૈરવ્યુઢાય,
પર્યુષાની મહાન સાધના કરવા કટિબદ્ધ ને પગે દેડુ ખાંધ્યુ હાય તો ય એ લ ગડાતે
અનીએ.
પગે ચાલીને થાડુ થાડુ ચરી લે છે. એમ સસારની માયામાં રામ્યા પામ્યા છત્ર પક્ષ પર્યુષણા જેવા પાત્રત્ર દિવસ બધામાં જઈને ઘડી બે ઘડી. સમવાયના ‘વા’ કરી શકે છે.
સવાલ એ થાય છે ૐ મા શકય ક્રમ અને જીવ જંજાળી છે. સંસારની સેકડા જળ જથામાં એ ગળાબૂડ છે. એમાં એ સમતા ક્રમ શખી શકે ?
કેટલાંક માને છે કે ‘મન ચંગા તો કરાટ મ ગયા,' ઘરે બેઠાં આ શા ી ન થાય ોધને જ! પૂછવુ છે કે-હલા ? વ્યાપાર વણજ ઘેર બેઠાં કાં નથી કરતાં! મજારમાં પેઢીએ દુકાને શા માટે જવુ જોઈ એ ? કહો કેમાંનુ વાતાવરણ જ નિશળું હોય છે. ત્યાં જઇએ તે જ બાપાની સૂઝ પડે. તે જ ચિત્ત ક્ષેમાં પાાય.
આ જ એમના પ્રશ્નના પહુ જાણ છે. રે! મનને પવિત્ર કરવા માટે વાતાવરણ શુભ શુદ્ધ નહિ જોઇએ ? જેવું વાતાવરણું તેવી ભાવના. ધમસ્થાનનું વાતાવરણ પાબિત્ર્યસભર છે, તે ત્યાં ગયેલા જજાળી જીવ પણ અવશ્ય સમા
આત્માનંદ પ્રકાશ