Atmanand Prakash Pustak 038 Ank 10

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 8

====== શ્રી
“ સુધાકર ”
====
=
મોટું કોણ?
આજે સંસારમાં દરેક પ્રાણી એમ ત્યક્ત નથી. એ મોટાઈના પ્રતાપે તેઓ સમજે છે કે હું મટે છું. મોટા થવું બધાયને માનવતા ભૂલી જાય છે. માનવસુલભ પ્રેમ, ગમે છે. નાનામાં નાને પ્રાણી પણ પિતાની સૌહાર્દ, સૌજન્ય અને સરલતા પણ છોડી મહત્તા, ગૌરવ અને પ્રભુતાને જેટલું મહત્ત્વ દે છે. વિનય અને બહુમાનને ઉપદેશ આપઆપે છે તેટલું મહત્વ તે બીજાને માટે નાર મહાત્માઓ પણ બીજાને ઉપદેશ આપે આપવા તૈયાર નથી.
છે પરંતુ સમય આવે એ જ વિનય અને બહ“લઘુતાસે પ્રભુતા મલે પ્રભુતા પ્રભુ દૂર” માનને બાજુ પર મૂકી દે છે.
જાણવા છતાંયે આપણામાં એવા ઘણા પિતાની મોટાઈ અને મહત્તાને સાચ છે જે પિતાની મોટાઈ અને અહંતાને છેડવા વવા સિદ્ધાન્ત અને શાસ્ત્રીય વાત પણ તૈયાર નથી. સામાન્ય માનવીઓ જ નહિ છોડી દેવાય છે. સાધુ-સ્વભાવ મુજબની કિન્તુ મોટા મોટા સાધુસંતે, પંડિત અને ભાષા-વાણીને તિલાંજલિ અપાય છે. ખરેવિદ્વાને પણ “મોટાઈ”ના દુગુણથી પરિખર એ મેટાઈ અને મહત્તા સાચવવાની આવે તે આત્મવિકાસી બની કર્મોથી મુક્તિ
આથી અતિ વ્યર્થ પૂનમાં મનુષ્ય કેટલે પામર અને મેળવી શકાય છે.
કે પરવશ બની જાય છે કે તેની કલ્પના
કરવી પણ મુશ્કેલ લાગે છે. સત વસ્તુને ઓળખનારા અને તેની શ્રદ્ધા આ પ્રશ્ન અનાદિ કાલથી ઊભો જ છે કે રાખનારા આત્માઓ જ સાચું બોલી શકે મટું કેણ? આ પ્રશ્નના ઉત્તરો પણ અનાદિ છે અને સાચી પ્રવૃત્તિ કરી શકે છે. તેમજ કાલથી આપણી સામે જ છે, પરંતુ આટલું તેમની સંગતમાં રહેનાર આત્માઓને સન્માગે છતાંયે આપણે મોટાઈ, મહત્તા, અહંતા, દેરીને તેમનું પરમ કલ્યાણ કરી શકે છે. ગર્વ અને અભિમાનની માત્રાને લેશ માત્ર આવા આત્માઓ સમ્યજ્ઞાની હોવાથી વિષ- ઓછી કરવા પ્રયત્ન કરતા નથી. યિક સુખોથી વિમુખ રહેલા હોય છે. કારણ આજે મોટો કોણ? આ પ્રશ્નનો જવાબ કે તેઓ સાચા સુખના અનુભવી હોવાથી આપતાં કેઈ કહે છે ધનવાન મટે છે. કોઈ વષયિક સુખને દુઃખરૂપે જ માને છે જેથી કહે છે ઉમ્મરે માટે તે માટે છે. કેઈ કરીને તેમને આત્મા શુદ્ર વૈષયિક વાસનાથી પંડિત-વિદ્વાનને જ મોટો માને છે. “ વારરહિત હોવાથી પિતાના આશ્રિતને અવળે પિ કુમાષિતં ગ્રામ ” જાણવા છતાંયે આપણા માર્ગે દોરતા નથી. [ચાલુ] ઘણાએ મહાનુભાવે સમય આવે એમ કહે
છે. ભાઈ અમારા આ ધોળા થયા અમે આટલી
R.