________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
લેખક---આચાર્યશ્રી વિજયકસ્તૂરસૂરિજી મહારાજ સત્સંગ.
૦૦૦ ૦૦૨
માનવીને સત્સંગની અત્યંત આવશ્યકતા છે, કારણ કે સત્સ’ગ સિવાય આત્મિક વિકાસ થઈ શકતા નથી માટે અસત્સ્વરૂપ પૌગલિક વસ્તુને છેડી દઇને સત્સ્વરૂપ આત્માના સંગ કરવા જોઇએ. સત્ એટલે ત્રણે કાળમાં વિદ્યમાન અખ’ડ જ્ઞાન, દર્શન, જીવન અને સુખસ્વરૂપી આત્મા જ છે અને જડ વસ્તુએ ક્ષણવિનશ્વર હાવાથી અસત્ છે. અને તે સૂક્ષ્મ પરમાણુઓના સંચાગસ્વરૂપ હોવાથી વિખરાઈ જવાના સ્વભાવવાળી છે, માટે તેને સંગ ત્યાગવા યોગ્ય છે. અથવા તેા પુદ્ગલા નદીપણાથી પરાઙમુખ થઈને આત્મસ્વરૂપમાં મગ્ન રહેનારા વિષયવિરક્ત આત્માઓ સત્ કહેવાય છે. એવા પુરુષાના સંગ તે સત્સ`ગ અને પરપૌદ્ગલિક વસ્તુઓમાં મગ્ન રહેનારા વિષયાસક્ત જીવા અસત્ કહેવાય છે. એવા જીવાને સંગકુસંગ કહેવાય છે. સત્સંગી આત્માને પવિત્ર મનાવી શાશ્વતું સુખ મેળવી શકે છે અને કુસંગી આત્માને લિન બનાવી માઠી ગતિઓના દુ:ખાના લેાક્તા અને છે. સત્ વસ્તુને એળખનારા અને તેની શ્રદ્ધા રાખનારા આત્માએ જ સાચુ ખાલી શકે છે અને સાચી પ્રવૃત્તિ કરી શકે છે. તેમજ તેમની સ ંગતમાં રહેનાર આત્માઓને સન્માર્ગે દોરીને તેમનુ પરમ કલ્યાણ કરી શકે છે. આવા આત્માએ સભ્યગૂજ્ઞાની હોવાથી વૈયિક સુખાથી વિમુખ રહેલા હાય છે કારણ કે તેઓ સાચા સુખના અનુભવી હાવાથી વૈયિક સુખને દુઃખરૂપે જ માને છે,
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
{૨૦૦૦૦૦.
જેથી કરીને તેમને આત્મા ક્ષુદ્ર વૈષયિક વાસનાથી રહિત હોવાથી પેાતાના આશ્રિતાને અવળે માર્ગે દારતા નથી. સત્પુરુષો અનુભવ
જ્ઞાનવાળા હેાવાથી તેમને પૈાથીના જ્ઞાનની ખાસ જરૂરત હેાતી નથી. પેથીમાં લખેલાં જ્ઞાની પુરુષના વિચારે મેાહનીયકમ ના ક્ષય કે ક્ષયેાપશમ વગરના જીવાને મેાહનીયના ક્ષયે।પશમ અથવા ક્ષય કરવાને માટે નિમિત્તભૂત થઇ શકે છે ખરા, પણ જેને માહનીયને ક્ષયાપશમ થવાથી મનેાવૃત્તિમાં આત્મવિકાસને પ્રકાશ પડતા હાય તેએ પાથી ન વાંચે તે પણ ચાલી શકે છે; કારણ કે તેમણે વાંચવા-ભણવાનું ફળ સમ્યજ્ઞાન તે મેળવેલુ હોય છે, તેમને સ્પએપ થયેલે હાય છે.
For Private And Personal Use Only
માહુનીયના ક્ષયાપશમ વગરના એકલા જ્ઞાનાવરણીયના ક્ષયાપશમવાળા આત્મા જે પુસ્તક વાંચીને જ્ઞાનીપુરુષાના વિચારને જાણે છે તે મેહના દખાણુને લઇને મિથ્યાભિમાનને તાબે થાય છે અને પાતે જ્ઞાની હાવાના દાવા કરે છે, પરંતુ મહામેાહના આવેશથી તેમની પ્રવૃત્તિએ અજ્ઞાનતાની સૂચક હાય છે, અર્થાત્ રાગદ્વેષથી ભરપૂર અભણ માણસાની જેમ કષાય અને વિષયેાથી કલુષિત થએલી હાય છે જેથી કરીને તે અજ્ઞાની જ કહેવાય છે, છતાં વ્યવહારમાં માણસે તેમને વિદ્વાન્ કહીને લાવે છે, આવા કહેવાતા વિદ્વાના અસને આવકાર આપવાવાળા હેાવાથી અને અસત્તા ઉપા સક હાવાથી સતપુરુષાની પક્તિમાં ભળી
