Atmanand Prakash Pustak 037 Ank 06

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 4

અમારા સાચા કેણુ?
સવૈયા જે ભ્રાતા ભવબંધન ટાળે, એ જ અમારા સાચા ભાત, જે માતા સન્નીતિ શિખવે, એ જ અમારી મધુરી માત, જે વાત ભગવાન મિલાવે, કરવી ગમતી અમને એ વાત, જે પિતા પ્રભુ પ્રેમ સમપે, પૂજ્યપાદ એ હારા તાત. લાખ જન્મ ભમ્યો ભવ-વિપિને, ભમવા હવે નથી ઈચ્છાય, માન્યું થાઉ પ્રતિદિન હેટ પણ, પ્રતિપળ ઓછી ઉંમર થાય; સુકૃત કરવા રહી ગયાં બાકી, અપકૃત્યોને કુંભ ભરાય, માયિક વિષયની નહિ વાંછા, પણ મનડું વિષયે લલચાય. સૂર્યપ્રકાશ નિહાળી હરખે, જાણ્યું હતું કે રહેશેઆમ, રહી નહિ એ ભાસ્કરની આભા, અસ્ત થવા લાગ્યો ઉદ્દામ; જેમાં હું હારું કરતો તે લાગ્યું હવે નહિ મહારું કેઈ, Dઈ વૃત્તિ જ્ઞાને કે ભાસ્યું, જોઈ જોઈ બધી દુનિયા જોઈ. હરું ફરું દુનિયામાં તો પણ, ગણું દુનિયા નહિ મારી ખાસ, જળનું પાન કરું છું તે પણ, સાચી મટતી છે નહિ યાસ બેન બંધુ માતા માનવને, જેઉં છતાંએ થાઉં ઉદાસ, શિર સાધ્ય કીધેલાં કૃત્ય, તે પણ ફળની ત્યાગી આશ. આ અલખ મવમાં લગની લાગી, પ્રભુ નામની લાગી ધૂન, વ્યવહારે હું બેલું તે પણ, મનડું માને રહું છું મૌન; દશ્ય વિશ્વનાં હર્પે વાટિકા, ભર વસ્તિમાં તે પણ શૂન્ય, પૂર્ણ વસ્તુના ચિંત્વન અર્થે, પ્રેમપૂર્ણ લાગે છે ઘુન. એ શીતળ શશીકાન્તિ સાથે, ધીમી અનિલની મધુરી હેર, એ જ તળાવે એ જ સરિતા, એ જ ગામડાં ને એ શહેર, પુષ્પ બાગ દેખાતે નૈતમ, મધુમાલતીની કલીએ મહેર પ્રથમ વર્ષ અમૃતના સરખી, આજે એ જ થઈ ગઈ છે ઝેર. જે શય્યાએ મધુથી મીઠી, દૂર રહે પણ કરતે પ્રીત, એ શમ્યા ને એ પાથરણું ભલે હજે પણ થઈ અપ્રીત; દુર્ઘટ ઘાટ વિષમ ગિરિ ગહુવર, હવે અમારો તત્ર નિવાસ, ઘર જંગલ કે સર્વે મુકામે, હાલે એક પ્રભુ પ્રભુ દાસ. હવે વસ્તુ ખુટવી નહિ ખૂટે, ચાર લેકથી નહિં લુંટાય, પૂરણ કષ્ટ થશે જન નયને, પણ હારું નહિ દિલ દુભાય; આવો બાપુ! સચાઈના મિત્ર! જપીએ જીભે શ્રી જગરાય,
ઉલટ વાત બની રહી ઉત્તમ, અનુભવ પથ નહિ ઉચરી શકાય. ૮ E3=== સ્વ આચાર્યશ્રી અજિતસાગરસૂરીશ્વરજી મહારાજ ===en
S