________________
દોષો અને શિથિલતા તરફ કટાક્ષ કરવામાં પણ કચાશ નહોતા રાખતા. તેઓ દર્શાવે છે,
‘‘હે મતવાદીઓ! હે ગચ્છવાદિઓ! હે સંઘાડા સમુદાયવાદીઓ તમે શ્રી મહાવીર શાસનમાં જૈન ધર્મનો ભિન્નભિન્ન સ્વરૂપ સ્વચ્છદે. સૌ સૌના નામથી વહેંચી ભાગલા પાડીને ગામ-ગિરાસની પેઠે વાડા વાળીને સંઘેડા બાંધી બેઠા છો અને દરેકે દરેકે જુદી-જુદી મરજી મુજબની સમાચ૨ી ઘડી કાઢી છે અને શ્રી મહાવીરશાસનના નામે પોતપોતાના ગામ ઠામને નામે શાસન ચલાવો છો તથા હઠ સ્વભાવથી ધકેલ મા૨ી કરો છો અને દંભપણે દ્રવ્ય લિંગનું વ્યાપ્તિ દોષયુક્ત સેવન કરો છો તથા ગુરુઓ અને ગુરુઓની વૃત્તિઓ સ્વચ્છંદ ચલાવો છો. શિષ્ય શિષ્યની વૃત્તિએ સ્વચ્છંદ ચાલે છે. સૂત્ર સિધ્ધાંતના પ્રમાણથી ઓછી અધિક અને વિપરીત પ્રરૂપણા કરો છો, કરાવો છો તથા “ઘરબાર છોડીને વાડા સંઘેડામાં ગૂંચવાઈ ગયા. માથુ મુંક્યું પણ મન મુંડ્યુ નહીં. વાળનો લોચ કીધો પણ વિષયોનો લોચ કીધી નહી. પગરખાં ઉતાર્યા પણ અહંકાર ઉતાર્યો નહીં. બૈરા છોકરાની વાસના છોડી પણ ચેલા-ચેલીઓની વાસના છોડી નહીં. પરિણામે સમદ્રષ્ટિપણાની પ્રાપ્તિ થઈ શકી નહીં...... વાડા સંઘેડાની સ્વછંદતા છોડીને તમારું પ્રથમ કલ્યાણ કરો અને પછી જગતનું કલ્યાણ કરવા કટિબધ્ધ થાઓ.''
પૂ. તપસ્વીજી માત્ર સ્થાનકવાસી સમાજની એકતાના જ હિમાયતી ન હોતા. તેઓ તો આખા જૈન સમાજને આચારે અહિંસા અને વિચારે અનેકાંતનો ક્રિયાત્મક પાઠ ભણાવવા માગતા હતા. સમાજમાં એકતા સ્થાપવા અને સાંપ્રદાયિક વિસંવાદને દૂર કરવા તેમણે અજોડ પુરુષાર્થ કર્યો છે. સમાજોપયોગી ધર્મપોષક એમના કાર્યનું વાસ્તવિક મૂલ્યાંકન આજે કરી શકાય તેમ છે.
પૂ. તપસ્વીજી માત્ર જૈનોના જ નહી, સહુ કોઈના લાડીલા હતા. તેમના સત્સંગ અને સાન્નિધ્યનો લાભ લેનાર બધાને એમના પ્રત્યે અપાર મમત્વ અને પૂજ્યભાવ થતો હતો. એમના તપ અને ત્યાગ, જ્ઞાન નિષ્ઠા અને આત્મકલ્યાણની સર્વ કલ્યાણની ક્રાંતિકા૨ક ભાવના, ઉપદેશશક્તિ અને સહિષ્ણુતા અજોડ હતી.
અમૃત ધારા
८८
