________________
ગુરુદેવ! આપે મને અક્ષયતિધિ સોંપ્યો છે
ગોંડલ ગચ્છના ૫૨મ જ્યોર્તિધર પૂ. શ્રી માણેકચંદ મહારાજ સાહેબના જીવનના અનેક પ્રસંગો સમસ્ત જનસમાજને ખૂબ પ્રેરણા પૂરી પાડે તેવા છે. જે વિભૂતિનું આખું જીવન લોકકલ્યાણ અને લોકમાંગલ્યને વરેલું હોય તેના જીવનમાંથી આવા ધન્ય પ્રસંગો ઘણી મોટી સંખ્યામાં મળી આવે છે. થોડા અવિસ્મરણીય પ્રસંગોનો માત્ર ઉલ્લેખ શક્ય છે.
ખૂબ નાની વયમાં માતા પિતા અને બહેનનાં અવસાન થતાં, પરિવારમાં પણ ભાઈઓ શ્રી જયચંદભાઈ, શ્રી માણેકચંદભાઈ અને શ્રી માવજીભાઈ રહ્યાં. ત્રણેય ભાઈઓ વચ્ચે ગાઢ સ્નેહ અને અનોખી સમજણ હતી. મોટાભાઈ જયચંદભાઈની ઈચ્છા સંસારત્યાગ કરી સંયમ માર્ગે પ્રયાણ કરવાની હતી. જવાબદારીમાંથી
મુક્ત થવાની ભાગેડુ વૃત્તિ ન હતી પરંતુ પૂર્વજન્મના વૈરાગ્યસંસ્કારોનું આ સહજ આચરણ હતું. તેઓની ઈચ્છા, વડીલો આજ્ઞા આપે તો શક્ય તેટલી વહેલી ભાગવતી દીક્ષા લેવાની હતી અને આ ઉત્તમ કાર્યમાં બન્ને નાના ભાઈઓને પણ સાથે દીક્ષા અંગીકાર કરાવવાની ઉદાત્તભાવના હતી. ત્રણેય ભાઈઓમાં સૌથી નાના માવજીભાઈએ પણ દીક્ષા લેવાનો પોતાનો મનોભાવ સ્પષ્ટ કર્યો.
પરંતુ શ્રી માણેકચંદભાઈએ હજી કશી સ્પષ્ટતા કરી ન હતી તેથી એક દિવસ પોતાા બન્ને ભાઈઓને બોલાવી શ્રી જયચંદભાઈએ ઘર વ્યવહારની પૈસાની અને મકાન તેમજ અન્ય જવાબદારીની બધી હકીકત સરળ રીતે વર્ણવી અને શ્રી માણેકચંદભાઈને પોતાની બધી માલમિલકત અને ભાર સોંપી દેવાનો નિર્ણય કર્યો.
આ સાંભળીને શ્રી માણેકચંદભાઈ બોલે છે. ‘“શું એમ માનો છો મોટાભાઈ! મને આ બધી પૌલિક વસ્તુઓ અને ભાવોમાં રસ છે? તમારા બે ભાઈઓના અધિકાર અને ભાગ મારા હાથમાં આવી જતા શું મારા હૃદયની વૃત્તિ સંતોષાશે ? મારો માનસિક ભાર બે ભાગ વધારે મળતાં હળવો થયો છે? મારા મૌને કદાચ
અમૃત ધારા
૯૫
