________________
કે ગ્રંથોની કશી જ અપેક્ષા નથી. આપની કૃપાદૃષ્ટિ એ જ મારે મન અસાધારણ સંપત્તિ છે. તે સદા સર્વદા વર્ધમાન રહે એ જ નમ્રતાપૂર્ણ અભ્યર્થના છે.”
પૂ. ફકીરચંદજી મ. સાહેબ આ જવાબથી ખૂબ પ્રસન્ન થાય છે. પરંતુ આગ્રહપૂર્વક અપાર સ્નેહથી કિંમતી ગ્રંથો આગમની હસ્તપ્રતો પૂ. માણેકચંદજીને ભેટરૂપ સાથે લઈ જવા, ઉદારહૃદયે આપે છે.
પૂજ્ય તપસ્વીજી, સમાજમાં જ્ઞાન અને ક્રાંતિ જગાવવા માગતા હતા. આગમપ્રમાણ અને વ્યાકરણજ્ઞાન તે આત્મદીવો છે, અજવાળું આપનારો છે. એવું પૂ. શ્રીનું દઢ મંતવ્ય હતું. માટે સાધુ-સાધ્વીઓને અવશ્ય વ્યાકરણાદિ તેમજ સૂત્રો ભણવા જ જોઈએ એવું આગ્રહપૂર્વક કહેતા હતા. વ્યાકરણ ભણાવાથી સમકિત શુદ્ધ થાય છે. અજ્ઞાનના અંધકારમાં સબડતા રહેવામાં જ જ્યારે ધર્મનું રક્ષણ મનાતું ત્યારે સમાજમાં ક્રાંતિની ચિનગારી પ્રગટાવવા કુદરતે એમને પ્રેરણા આપી. ક્રાંતિની ચિનગારી પ્રગટાવી નવા યુગનો આરંભ કર્યો. સમાજ કલ્યાણ માટે તેમને સૂઝેલો એક જ માર્ગ તે જ્ઞાનવર્ધનનો હતો. એ માટે પુસ્તકો અને પુસ્તક ભંડારો સાધન હતા. સાધન વિના જ્ઞાનરૂપ સાધ્યની સિધ્ધિ અશક્ય હતી. ધર્મ સંબંધી જ્ઞાનના પુસ્તકથી હજારો લાખો માણસો જ્ઞાનવંતા-વિવેકવંતા થાય છે. તે જીવો હજારો-લાખો જીવોનો ઉધ્ધાર કરે છે. ધર્મપુસ્તકો સિવાય સુખનો જગતમાં બીજો કોઈ આધાર નથી. તેથી પુસ્તક ભંડારો સ્થાપવાં જોઈએ, સંઘે એની ઉત્તમ વ્યવસ્થા કરવી જોઈએ તો જ જ્ઞાનનો ભવ્ય-દિવ્ય વારસો સચવાઈ રહેશે.
એક વાર પૂ. તપસ્વી માણેકચંદજી મ.સા.ની અશુચિનો એક વાઈના દર્દીને સ્પર્શ થયો અને તેનું દર્દ મટી ગયું. આ ઘટના પછી ઘણા લોકો તપસ્વીજીની અશુચિનો ઔષધિ તરીકે ઉપયોગ કરતા. જૈન ધર્મ ચમત્કારમાં માનતું નથી પરંતુ જેન સંતોની ઉગ્ર અને દિવ્ય સાધનાના પરિણામ રૂપે તેના જીવનમાં આવી સહજ લબ્ધિ પ્રગટતી હોય છે.
તેઓ સાંપ્રદાયિક વાડાબંધીથી દૂર રહેવાની સહુ કોઈને નમ્રભાવે વિનંતી કરે છે. “હે મત સંઘાડાવાળા, તમે સર્વ આળપંપાળનો આગ્રહ દુરાગ્રહ છોડીને = ૯૮ F
અમૃત ધારા –
