Book Title: Agam Sutra Satik 41A Oghniryukti MoolSutra 2a
Author(s): Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan

View full book text
Previous | Next

Page 165
________________ आनियुक्तिः मूलसूत्र मू. (७०४) पवयणमनपहंतस्य तस्स निबंधसम्म लुद्धस्स। बहुमोहस्स भगवया संसारोऽनंतआ भणिओं ॥ वृ. प्रवचनमनपेक्षमाणस्य तस्य निद्धन्धसस्य' निःशूकस्य लुब्धत्य बहुमोहस्यभगवता संसारोऽनन्त उक्त इति। तथा न केवलं बहुमोहस्यैतद्भवति योऽप्यन्यस्तस्याप्येवं कुर्वतोऽनन्त एव संसारः, एतदेवाहम. (७०५) जो जह क तह व लद्धं गिण्हइ आहारउवहिमाईयं । समणगणमुक्कजोगी संसारपवडीओ भणिओ ॥ वृ. सुगमा । एवं तावज्ज्ञानवतामपि दोषः, ये तु पुनराचार्येण मुण्डितमात्रा अर्गातार्था एव मुक्ता से सुतरामज्ञानादेव एषणादि न कुर्वन्ति, एतदेवाहमू. (७०६) एसणमनेसणं वा कह ते नाहिंति जिनवरमयं वा। कुरिणमिव पोयाला जे मुक्का पव्वईमत्ता ॥ वृ. सुगमा ॥ नवरं कुरिणमि' महति अरण्य पायाला' मृगादिपोतलकान्त इह यूथपतिना मुक्ताः सन्तो विनश्यन्ति एवं तेऽपीति । एवं तावदाचार्यदोषेणैवंविधा भवन्ति. एते तु स्वदोषेण भवन्ति, के च ते?, अत आह. मू. (७०७) गच्छंमि केइ पुरिसा सउणी जह पंजरंतरनिरुद्धा । सारणवारणचझ्या पासत्थगया पविहरति ।। वृ.गच्छे केचित् पुरुषा निरुद्धाः सन्तःशकुनीव पनरान्तरनिरुद्रा, ते 'सारणवारणचझ्या' सारण. प्रसर्पणं संयमे तेन. 'सृ गतौ' इत्यस्येदं रूपं अथवा सारणं-स्मारणं वासंयमविषयं, वारण-दोषेभ्यो निवारणमिति एवं निरुद्धाः सन्तः 'चइता' त्याजिताः सन्तः पार्श्वस्थादिषु प्रविहरन्ति। मू. (७०८) तिविहोवधायमेयं परिहरमाणो गवेसए पिंडं। दुविहा गवसणा पुन दब्वे भावे इमा दव्ये ॥ व.एवं त्रिविधस्य ज्ञानदर्शनचारित्रस्योपघातभूतंपिण्ड परिहरन्' परित्यजन, किं कुर्वीत? अत आह 'गवेसए' गवेषयेदअन्वेषयेत. कं ? तमेव पिण्डं' संयमोपकारिणं । इदानीं सा गवेषणा द्विविधा-द्रव्यतो भावतश्च, द्रव्यतस्तावद् 'इमा वक्ष्यमाणलक्षणा । का चासी वक्ष्यमाणा?, सोच्यते-वसंतपुर नाम नयर जियसत्तू राया धारिणी देवी. सा य अप्पणो चित्तसभं अइगया कणगपिडिमिगे पासड, सा य गविणी. तेसु कणगपिट्टमिगेसु दोहलो समुप्पन्नो चितेइ य-धन्नाओ ताओ जाओ एएसिं चम्मसु सुवंति मंसाणि य खायंति, सा तेणं डोहलेणं अनवणिज्जतेण दब्बला जाया, रन्ना य पुच्छिया, कहियं च तीए, ताहे रत्ना पुरिसा आनत्ता. वच्चह कणगपिट्टे मिगे गेण्हह, तेसिं पुन मिगाणं सीवन्निफलाणि आहारो, तया य सावन्नीण अकालो फलस्स. ताहे कित्तिमाणि कणिक्काफलाणि काउं गया अडवीए, वत्थ य जयपुंजया सीवन्त्रीणं हट्ठा ठवंति, नाहे कुरंगेहिं दिवं, गया य जूहवइस्म साहति, ताहे ते मिगा आगया, जो तेसिं अहिबई सो भणइ-अच्छह तुब्भ पेच्छामि ताव अप्पणा गंतुं. दिटुं च तेणं कहियं च ताणं जहा कणइ धुत्तिमा कया अम्ह गहणत्थं. जेण अकालो सीवनिफनाणं, अह भणइ-अकालेवि हवंति चेव फलाणि. तं सच्च, किंतुनपुंजया होता. अह भणह वातेण तहा कया तन्नजओ पुरावि एवमेव वाया वायंता न उण पंजयजयहिं फलाइंकयाइ ठियाणि तानगच्छामो तत्थ. एवं भणिए केइ तत्थ ठिया, अन्ने पुन असदहता गया. वत्थ य बंधममरणाई पाविया. जे उण ठिया ते सच्छंद वनेसु सुहं मोदंति । एस एगो दिवंता, बितिओ भन्नइ-एक्को राया, तेन य Jain Education International For Private & Personal Use Only www.jainelibrary.org

Loading...

Page Navigation
1 ... 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256