Agam Sutra Satik 41A Oghniryukti MoolSutra 2a

Author(s): Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan

Page 164

मूलं- ६९७
दर्शयतः शङ्का भवति ॥ इदानी पनि प्रतिकुष्टकुलानि कथितानि तान्येभिरभिज्ञानैर्वजयति - disकुकुलाणं पुन पंचवा धूभिआ अभिन्नाणां । भग्गधरगोपुराई रुक्खा नानाविहायेव ।।
मू. (६९८)
वृ. तेषां प्रतिकुष्ठकुलानां पञ्चविधा स्तूपिकाऽभिज्ञानं भवति, भग्नगृहसमीपादौ चा तथा गोपुरसमीपे बहिरन्तर्वा वृक्षा नानाविधा अभिज्ञानं प्रतिषिद्धकुलानाम् । एतच स्थापनाकुलेषु न प्रवेष्टव्यं यतःमू. (६९९) दवणा मिलक्खुनेई अचियत्तघरं तहेव पडिकुट्टं ।
एवं गणधरमेरं अइक्कमंतो विराहेज्जा ॥
वृ. स्थापनाकुलानि तथा 'मिलक्खू' म्लेच्छ्रगृहंतथा अचियत्तगृहंतथा 'प्रतिकुष्ट छिम्पकादिगृहसूतकीपेतगृहं वा एतेषु प्रवेष्टव्यं इयं 'गणधर मेरा' गणधरस्थितिस्ततश्चैतां मर्यादां प्रवेशेनातिक्रामन् विराधयत्ति दर्शनादि । आहप्रतिकुष्टकुलेषु प्रविशतो न कचित् षड्जीववधो भवति किमर्थं परिहार इति ?, उच्यंतमू. (७००) छक्कायदयावंतोऽवि संजओ दुल्लहं कुणइ बोहिं ।
आहारे नीहारे दुगुछिए पिंडगहणे य ॥
वृ. सुगमा । नवरम् - आहारनीहारौ यद्यगुप्तः सन् करोति, 'जुगुप्सितेषु' छिम्पकादिषु यदि पिण्डग्रहणं करोति ततो दुर्लभां बोधिं करोतीति । ननु च ये इह जुगुप्सितास्ते चैवान्यत्राजुगुप्सितास्ततः कथं परिहरणं कर्त्तव्यं ?, उच्यते
मू. (७०१ )
जेहि दुर्गाछिया खलु पव्वावणवसहिभतपानेसु । जिनवयणे पडिकुट्ठा बज्जेयव्वा पयत्तेणं ॥
वृ. ये यस्मिन् ' विषयादौ जुगुप्सिताः प्रव्रज्यामङ्गीकृत्य वसतिमङ्गीकृत्य तथा भक्तं पानं चाङ्गीकृत्य ते तत्र वर्जनीयाः, तत्थ पव्वावणं प्रतीत्थ अवरुन्धिका ण पव्वावणजोग्गा वसहिभत्तपाणेसु जोग्गा, सहिमङ्गीकृत्य जुगुप्सितो भंडाण वाडओ वत्थ वसई न कीरइ, जतो तत्थ गाइयव्वनच्चियव्वएण असज्झायादि होइ, पव्वावणभत्तपाणेसु पुन जुग्गो, तथा भक्त पानग्रहणेषु जुगुप्सितानि सूतकगृहाणि पव्वावणेसु य, तानि पुन वसहिं अन्नत्थ दवावेति, अन्नाणि पुन तिहिवि दोसेहिं दुट्टाणि कम्मकराईणि, एते जिनवचनप्रतिकुष्टा वर्जनीयाः प्रयत्नेन । अथवा पश्चार्द्धमन्यथा व्याख्यायते, पव्वावणे दुगुछिया एतेम. (७०२) अद्रारस पुरिसे वीस इत्थीसु दस नपुंसेसुं ।
पव्वावणाए एए दुगुछिया जिनवरमयंमि ॥
वृ. पव्वावणे जिनवयणे पडिसिद्धा, वसहिदुगुछिया ओसन्ना अमणुन्ना वा, भत्तपानेवि एते चेव, एते 'जिनवचनप्रतिकुष्टाः । दोसेण जस्स अयसो आयासो अवयणे य अग्गहणं । विप्परिणाम अप्पच्चओ य कुच्छा य उप्पज्जे ॥
मू. (७०३)
૬
दोसेन जस्स असो आयासी पयवणे य अग्गहणं ।
विप्परिणामो अप्पच्चओ यकुच्छा च उप्पज्ने ।
वृ. सर्वथा येन केनचित् ' दोषेण' निमित्तेन तस्य संबन्धिना 'अयश: ' अश्लाघा 'आयासः' पीडा प्रवचने भवति, अग्रहणं वा विपरिणामो वा श्रावकस्य शैक्षकस्य वा तन्न कर्त्तव्यं, तथाऽप्रत्ययो वा शासने येन भवति तदुतैतेऽन्यथा वदन्ति अन्यथा कुर्वन्ति एवंविधोऽप्रत्ययो येन भवति, तन्न कर्त्तव्यं, तथा जुगुप्सा च येनोत्पद्यते तदुत वराकका एते दयामनकास्तदेवंविधं न किञ्चित्कार्यम् । यस्तु पुनरेवं करोति तस्येदमुक्तं भगवता
3
26 111