________________
આપણી ધર્મપ્રવૃત્તિનું લક્ષ્ય
૧૪૩ આત્માનુભવ લાવે છે. એ અનુભવ એ જ પારમાર્થિક સમ્યકત્વ. એની જ પ્રાપ્તિથી ભવભ્રમણની સીમા બંધાઈ જાય છે.
ભ્રમર ફૂલ તરફ ખેંચાય છે, અથવા તરસ્યો પાણી માટે ટળવળે છે, તેવું મુમુક્ષને આત્મદર્શનનું અને આત્મરમણતાનું આકર્ષણ હોય. આ અભીપ્સા જાગવાની જરૂર છે, પછી જીવનમૂલ્યોમાં આપમેળે જબરું પરિવર્તન આવેલું અનુભવાશે.
તો, જિનાજ્ઞાની વફાદારી, શાસનરક્ષા કે પ્રભાવનાનાં મોહક મહોરાંની ઓથે અહ-મમની ચાલી રહેલી આજની હોડમાંથી સવેળા ખસી જઈ, ભવભ્રમણને નિશ્ચિતપણે ટૂંકાવી દેતા અને વર્તમાન જીવનમાંથી પણ સંકુચિતતા, ભય, દીનતા અને તૃષ્ણાને હટાવી અભય-અપ-અખેદ અને સમતા-સ્વસ્થતા-સામર્થ્યની દૈવી સંપતુનું વરદાન આપતા પારમાર્થિક સમ્યગ્દર્શન–અર્થાત્ આત્માનુભવ–ની પ્રાપ્તિ અને વિશુદ્ધિને આપણા ધર્મજીવનનું લક્ષ્ય બનાવીશું? આપણી મુમુક્ષા અર્થાત્ સંવેગ કેટલાં ઉત્કટ છે એની કસોટી આમાં રહેલી છે.
આપણે સ્મૃતિપટ ઉપર એ કોતરી રાખીએ કે બાહ્ય ક્રિયાકાંડના ભેદથી આત્મધર્મમાં ભેદ કલ્પીને દ્વેષ, નિંદા, ક્લેશ કે સંઘર્ષમાં ભાગીદાર થવું એ ધર્મપ્રેમ કે આત્મવિકાસનું નહિ પણ દૃષ્ટિરાગ અને અજ્ઞાનતાનું અર્થાત્ મતાંધતાનું જ ચિહન છે, શાંત થવું, પરના વિકલ્પોથી નિવૃત્ત થવું નિર્વિકલ્પ ઉપયોગમાં કરવું એ જ દ્વાદશાંગીનો સાર છે; એ જ આત્મધર્મ છે. •
