agam 38 Chhed 05 Jitkalpa Sutra

Author(s): Jinvijay
Publisher: Jain Sahitya Sanshodhak Samiti

Page 78

श्रीचन्द्रसूरिसंरचिता
[१५-16. १५-29
१५-16. आहडं ति-सग्गामाहडे निप्पञ्चवायाए ।४। आहडं चिय आइन्नमणाइन्नं च, तिघरतरमाइन्न । १५-18. दईरकः जतुग्रंथ्यादिरूपः । पिहितं च छगणादिना ओलित्तं ।।
१५-19. मालं सीककप्रासादोपरितलादिकमभिप्रेतम् । तस्मादाहृतं करग्राह्यं यदन्नादि दात्री ददाति तन्मालापहृतम् । नवरं त्रिधा एतज्जघन्यमध्यमोत्कृष्टभेदतः । जघन्योत्कृष्टयोरन्तरे मध्यमो गम्यत एवेति नोक्तम् । पाण्ड(इयु)त्पाटनमात्रस्तोकक्रियागृहीतत्वाजघन्यं लघु । मञ्चकाद्यधो दत्वा यद्ददाति शिक्ककादेस्तन्मध्यमं मालापहृतम् । यदा च उचत्तरशिक्ककादेर्लङ्घकादिग्रहणाय मूडकनिश्रेण्याधुदूखलं वा अधो दत्वा तस्मात् ददाति तदोत्कृष्टं भवति । अत्राप्यायामम् ।
१५-20. अच्छेजं ति-प्रभुहादिनायकः, अन्येषां दरिद्रकौटुम्बिकानां बलादातुमनीप्सितामपि यद्देयं ददाति तत्प्रभुआच्छेद्यम् । खामी प्रामादिनायकः, स यदा साधून दृष्ट्वा कलहेनेतरथा वा कौटुम्बिकेभ्योऽशनायुदाल्य ददाति तदा खाम्याच्छेद्यम् । स्तेनाश्चौरास्ते सार्थकेभ्यो बलादाच्छेद्य यत्पाथेयादि साधुभ्यो दद्युस्तत् तेनविषयाच्छेद्यम् ।
१५-21. अणिसटुंति-बहुभिः साधारणं बहुजनसाहिकं यदशनादि संखज्यादौ खाम्यमनुज्ञातं यदेको दद्यात्तत्साधारणानिसष्टम् । चोल्लको भोजनम् । यथा किल कश्चित्कौटुम्बिको भक्ताहारकहतेन गृहात् क्षेत्रे हालिकानां भोजनाय चोलकं प्रस्थापयति । तत्र कौटुम्बिकेन साधूनां दानाय मुत्कलितचोल्लकमध्यात् यदि हालिकः किञ्चिसाधवे ददाति तदा चोल्लकानिसृष्टम् । तथा जड्डस्य हस्तिनः सम्बन्धि पिण्डरूपं वस्तु राज्ञा गजेन वाननुज्ञातस्वादनिसृष्टं अड्डानिसृष्टम् ।
१५-22. यावदर्थिकाः समस्तार्थिनः । पाषण्डिकाश्वरकादयः । साधवश्व निर्ग्रन्थाः। अत्र गृहिणः खार्थमग्निज्वालनाद्याद्रहणदानान्ते आरंभे कृते सति पश्चात्स्वार्थकल्पितं तन्दुलमध्ये कर्पटिकार्थ तन्दुलादीनां माणकं संकल्पितं प्रक्षिप्य राधोति यदा, तदध्यवपूरकः । स च त्रिधा-खगृहयावदर्थिकमिश्रः, खगृहपाषण्डमिश्रः, खगृहसाधुमिश्र इति । इह आहाकम्म उद्देसियचरिमतियं, भत्तपाणपूइयं, पासंडसाहुमीसं, बायरपाहुडिया दुविहा, अज्झोयरचरिमदुगं एए छउग्गम दोसा अविसोही कोडी; विसोहिकोडीए अवयवेणाविच्छिकं सव्वमभोज विष्ठादि(ति?) दुषेणेव भकं । विसोहिकोडीए पुण संथरणे परिवेइ । अलंमे अन्नस्स असंथरंतो वा तम्मत्तमेव परिवेइ । जइवि य अवयवा तहा विसुद्धो ।
१५-24. धाई पंचहा-खीरधाई मजण-मंडण-कीलावण-अंकधाई बालपालिका स्त्री धात्रीत्वकरणमिति तत्त्वम् । एवं यथासंभवमन्यत्रापि। दूती परस्परसन्दिष्टार्थकथिका स्त्री-दूतीत्वकरणमित्यर्थः । तत्कथयति
परग्रामे वा । खनिवासग्रामस्यैव सत्केऽन्यस्मिन् पाटकादौ, परनामे वा संदेशक नीस्वायं पिण्डं लभते स दूतीपिण्डः। १५-25. अतीताद्यर्थसूचकं निमित्तं जातिकुलगणकर्मशिल्पानां कथनादिना आजीवनम् ।
१५-26. वनीपकत्वं पिंडट्ठा समणा-तिहि-माहण-किविण-सुणगाइ-भत्ताणं अप्पाणं तन्मत्तं दसइ जो सो वणीवमो त्ति । उउ(2)वर्णयति पिण्डार्थमात्मानं दायकाभिमतेषु श्रमणादिषु संभकं दर्शयतीति भक्तवशाद्वनीपकः। यद्वा वनीं लब्धार्थरूपां पाति पालयतीति वनीपः, स एव वनीपकः ।
१५-27. चिकित्सा रोगप्रतीकारः। तत्र नाहं वेद्यो, अप्पणो वा अमुगो वाही अमुगदम्वेण फिटोत्ति, एसा सुहुमतिगिच्छा। बायरा वाय-सिंभ-सन्निवाय-समुत्थाणं रोगाणं ओसहमाइयं साहइ । सयमेव]से किरियं करे । वाहिवियार किरियं वा से साहेइ ॥-क्रोधादयः प्रतीताः ।
१५-28. वयण-संथवो-पुद्वि गुणथुइं काऊण पच्छा मग्गइ । पच्छासंथवो-नाम दिने पच्छा संथवं करेइ 'अमुगत्र २ यूयं दृष्टाः' इत्यादि च।
१५-29. सम्बन्धि-संथवो-नात्रकयोजनम् । मायापियाइओ पुव्वसंबन्धि-संथवो; सासूससुराइओ पच्छासम्बन्धि-संथवो। विज्जा ससाणा । असाहणो मंतो। इत्थी-पुरिस-विसेसो वा । चुण्णो अंजणाइओ। पायपलेवाइओ जोगो । गर्भादानपरिसाडो मूलकम्मं ।