________________
૧૪
આ દેવશ્રી યશોભદ્રસૂરીશ્વરજી મ. સા.ની
ગામનાં ઉગમણે નાકે એક માણસ મળશે, તેને ૧૦૦ કોરી લઈ આ પ્રતિમા આપી દેજે.'
આ પ્રમાણે અધિષ્ઠાયક દેવને હુકમ થવાથી દેવરાજ પ્રતિમા સહ ગોધરા ગામમાં આવ્યા અને મેઘજીએ ૧૦૦ કેરી આપી તે પ્રતિમા પ્રાપ્ત કરી. પછી તેને સુથરી લાવી પોતાના ભંડારિયામાં મૂકી, એટલે ભંડારિયું અક્ષય બની ગયું.
હવે એકવાર સુથરીમાં મેઘણ નામના ગૃહસ્થ તરફથી સંઘજમણ થયું. તે વખતે રસઈમાં વાપરવા માટેનું ઘી, જનાવરોને પાણી પીવાના હવાડામાં ભરેલું હતું. તે ઓછું પડશે એમ લાગવાથી મેઘણને ભારે ચિંતા થઈ અને હવે શું કરવું ? તેની મનમાં ભારે ભાંજગડ થવા લાગી. તે વખતે ઉદિયાના ભંડારિયામાં રહેલી પેલી ચમત્કારિક મૂર્તિ ત્યાં લાવવામાં આવી, એટલે સંઘના બધા માણસે સારી રીતે જમ્યા અને વ્રત ખૂટ્યું નહિ. આ ચમત્કાર જેઈને સંઘે તેનું નામ શ્રી ઘતકલોલ પાર્શ્વનાથ રાખ્યું અને તેનાં સહ કેાઈ દર્શન કરી શકે તે માટે તેને ગામના ચોકમાં એક આંબલીનાં ઝાડ નીચે ઓટલા પર પધરાવવાની વિનંતિ કરી. મેઘજીનું બીજું નામ ઉદી હતું. ઉદિયે તે માટે કબૂલ થયે. એ રીતે સં. ૧૭૬૫માં એ મૂર્તિ જાહેરમાં આવી.
પરંતુ ઘણી વખત એવું બનતું કે કેઈપણ કારણસર ઉદિયે રિસાઈ જતે ત્યારે એ પ્રતિમાજીને પિતાને ત્યાં લઈ જતે અને સંઘની ઘણી સમજાવટ પછી જ તે પ્રતિમા પાછી
