________________
૧૪૬
આ. દેવશ્રી યશોભદ્રસૂરીશ્વરજી મ. સા.ની
છે તેથી જ પૂજ્યશ્રીને પ્રયાસ એ દિશામાં વધારે ગતિમાન રહ્યો હતે. અન્ય શબ્દોમાં કહીએ તે તેઓ દક્ષિણમાં પધાર્યા ત્યારથી જ પ્રશસ્ત પ્રવૃત્તિઓની પરંપરા ચલાવી રહ્યા હતા અને હજી સુધી તેમાં જરાય ઓટ આવી ન હતી.
અનુક્રમે તેઓશ્રી શિષ્ય સમુદાય સાથે હાવેરી પધાર્યા, શ્રીસંઘે ભવ્ય સ્વાગત કર્યું અને પ્રતિષ્ઠા–મહોત્સવ અંગે તડામાર તૈયારીઓ થવા લાગી. જૈન મહર્ષિઓએ કહ્યું છે કે જે સમય પ્રશસ્ત પ્રવૃત્તિઓની પાછળ જાય છે. તેને જ સાર્થક સમજ. તે સિવાય થતા સમયક્ષેપ નિરર્થક છે, એટલું જ નહિ પણ ભવભ્રમણને વધારનાર હોઈ ભયંકર દુઃખને આમંત્રણ આપનારો છે. આ વસ્તુ લક્ષ્યમાં રાખીને આપણી પ્રવૃત્તિઓની ચકાસણી કરવી ઘટે, એટલે કે તેમાંથી અપ્રશસ્ત પ્રવૃત્તિઓને છોડવી ઘટે અને પ્રશસ્તનો પૂર્ણ ઉલ્લાસથી આદર કરવો ઘટે.
માહ સુદિ ૨ અને રવિવારના પ્રાતઃકાળથી પ્રતિષ્ઠામહોત્સવની શરૂઆત થઈ. તેમાં ભાગ લેવા માટે ઘણું ભાવિકે બહારગામથી આવ્યા હતા. શ્રીસંઘે તેમના ઉતારા તથા ભેજનની સુંદર સગવડ કરી હતી. માહ સુદિ ૭થી સવારસાંજના સાધર્મિક વાત્સલ્ય શરૂ થયાં હતાં અને તે માહ સુદિ ૧૦ની સાંજ સુધી ચાલુ રહ્યાં હતાં. તેને લાભ જુદા જુદા પુણ્યશાળી આત્માઓ તરફથી લેવાયો હતો.
પ્રતિદિન વિવિધ રાગ-રાગિણીઓમાં જુદી જુદી પૂજા ભણાવી હતી, શ્રીફળ, સાકર, પતાસાં વગેરેની પ્રભાવનાઓ
