________________
આ. દેવશ્રી યશાભદ્રસૂરીશ્વરજી મ. સા.ની
થતાં સારરાના હાલ કેવા થાય છે અથવા ચક્રવાકી ચાલી જતાં ચક્રવાક કેવા ઝુરે છે, એ જેણે નજરે નિહાળ્યું હશે, તેને જ શિવજીમાઈની આ મનાવ્યથાના સાચા ખ્યાલ આવી શકશે.
૨૪
શિવજીભાઈના શરીરે આરોગ્ય હતું. ચેાગ્ય સ્ત્રી મળી હતી, ખારાકના તાટા ન હતા, સતતિનુ મુખ પણ જોયું હતુ, અને તેમને ખાસ શત્રુ કાઈ જ ન હતા, પણ તેમના સમીપ સંબ ́ધીનું પરમ વલ્લભા (પત્ની)નું શરીર છૂટી ગયું હતું અને આ સંસારના અધા તાણેા કાચા પુરવાર થયા હતા.
૫-વૈરાગ્ય અને દીક્ષા
જે દુઃખ અન્ય ઉપાયાથી શમતું નથી, તે કાલ નિર્ગ્યુમનથી શમી જાય છે, તેથી જ કહેવાયુ` છે કે ‘દુઃખનુ એસડ દહાડા'. કેટલાક દિવસે વીત્યા બાદ શિવજીભાઈનુ શાકસંતપ્ત હૃદય કંઈક સ્વસ્થ થયું, ત્યારે પિતાજીએ કહ્યું કે ‘હવે તું મુંબઈ જા અને કામે લાગવાથી મન આનંદમાં રહેશે અને એ પૈસાની પ્રાપ્તિ થશે’.
આ શિખામણ શિરાધાય કરીને શિવજીભાઈ મુંબઈ ગયા અને તૈયાર રૂ નું કામકાજ કરનારી એક પેઢીમાં જોડાયા. ત્યાં કામ કરનારા માટે ભાગે પેાતાની જ્ઞાતિના જ હતા અને તેમાંના કેટલાકને તેઓ ઓળખતા પણ હતા, તેથી અજાણ્યા જેવુ' લાગ્યું નહિ. તેઓ સ્વસ્થ ચિત્તે પાતાનું કામ કરતા અને ધંધાને લગતી નવી નવી ખાખતા જાણવાને નિરંતર ઉત્સુક રહેતા.
