________________
જીવનપરાગ
પપ
ધમી ઉઠયું. દિલ્હી દરવાજા બહાર આવેલી શેઠ હઠીસિંગ કેસરીસિંગની વાડી કે જે રાજનગરના રળિયામણા ઈતિહાસમાં અનોખી ભાત પૂરી જાય છે, તેનાં વિશાળ પ્રાંગણમાં એક ભવ્ય મંડપ ઊભું કરવામાં આવ્યો હતો. તેના મુખ્ય દ્વારની સજાવટ અપૂર્વ કલાકારીગરીને લીધે સર્વ પ્રેક્ષકોનું ધ્યાન ખેંચતી હતી. અને કમાને પણ પોતાની કમનીયતાથી ઘડીભર ભી જવાને સાદ દેતી હતી. સ્થળે સ્થળે બંધાયેલી ધ્વજાઓ અહીં સંપન્ન થનારા ઉત્સવની આગાહી આપતી હતી અને પતાકાએની પરંપરા એ ઉત્સવમાં પ્રવાહિત થનારા પ્રશસ્ત ભાવને સંકેત કરતી હતી.
પંન્યાસ પદવી અર્પણ વૈશાખ સુદિ ૩ને દિવસે પૂજ્ય ગુરૂવર્યોના વરદ હસ્તે આ વિશાળ ભવ્ય મંડપમાં દશ હજાર ઉપરની માનવ મેદની સમક્ષ એક સાથે સત્તર ગણિવર્યોને પન્યાસપદ અર્પણ કરવામાં આવ્યું, જેમાં આપણું ચરિત્રનાયક પણ સામેલ હતા. આ વખતના આનંદનું વર્ણન કેણ કરી શકે ? જ્યાં એક ગણિવર્યની પંન્યાસપદવી પણ અપૂર્વ આનંદનું કારણ બને છે, ત્યાં સત્તર ગણિવર્યોની પંન્યાસપદવી કેવા અને કેટલા આનંદનું કારણ બની શકે? તેને વિચાર પાઠકે એ સ્વયં કરી લે. અમે તે આ પ્રસંગ માટે એટલું જ કહીએ છીએ કે તેને આનંદ વાણીને અગોચર હતો, એટલે તે અક્ષાંકિત થઈ શકે એમ નથી.
આ પુનિત પદપ્રદાન પછી ચરિત્રનાયક “પન્યાસશ્રી
