________________
૧૧૨
આ. દેવશ્રી યશોભદ્રસૂરીશ્વરજી મ. સા.ની
દાદાવાડી ધ્વજા, પતાકા, વીજળીની રોશની અને સુંદર સુભાષિતાયુક્ત બોડૅ વગેરેથી ખૂબ રમણીય બની હતી.
પોષ સુદિ તેરશથી મહોત્સવની શરૂઆત થતાં જુદાં જુદાં ગૃહસ્થા તરફથી પૂજાએ ભણાવવામાં આવતી હતી અને પ્રભુજીને નિત્ય નૂતન અંગરચનાઓ થતી હતી, જે જોઈને ભાવિકજને હર્ષઘેલા બની જતા હતા અને અન્ય સ્ત્રી પુરૂષેનું પણ ભારે આકર્ષણ થતું હતું.
વિધિવિધાન માટેના મંડપમાં નવીન પ્રતિમાજીઓ પધરાવવામાં આવ્યા હતા. અંજન માટેના પ્રતિમાજીઓ મુબિહાલ, સુરાપુર, યાદગીરી, બેંગલોર, ઢાંક, બાલાપુર, ચીક બાલાપુર વગેરે દૂર-સુદૂરનાં સ્થળેથી આવ્યા હતા.
અંજનશલાકા સંબંધી પાંચ કલ્યાણકનાં વિધાને પંન્યાસ પ્રવરશ્રીની દેખરેખ નીચે મુનિશ્રી સૂર્યોદયવિજયજી મહારાજ તથા અમદાવાદથી પધારેલા વયોવૃદ્ધ ક્રિયાકારક શ્રી કુલચંદભાઈ, તથા તેમના યુવાનો ઉત્સાહી પુત્રશ્રી ભુરાલાલભાઈ અને અહીંના શ્રી ચંપાલાલજી કરાવતા હતા. શ્રી શાંતિલાલ પી. મહેતા સૌધર્મેન્દ્ર બન્યા હતા, અન્ય ભાઈએ અન્ય ઇંદ્ર બન્યા હતા. શ્રી નગરાજજી અને તેમનાં ધર્મપત્ની પ્રભુના માતપિતા બન્યા હતા અને શ્રી શેષમલજી તથા તેમનાં ધર્મપત્નીએ સાસુસસરા બનવાને લ્હાવે લીધે હતો. છપન્ન દિકુમારિકને મહેસવ તથા મેરુ પર્વત પર પ્રભુજીને અભિષેક ઘણુ ઠાઠથી થયે હતે.
