________________
શ્રી વીતરાગ સ્તોત્ર-સત્તરમો પ્રકાશ ૧૪૭
શરણ સ્તવ
દુષ્કૃતોની ગહને જ કહે છે— मनोवाक्कायजे पापे, कृतानुमतिकारितैः ।
मिथ्या मे दुष्कृतं भूया - दपुनः क्रिययान्वितम् ॥ २ ॥
૨) અન્વય સહિત શબ્દાર્થ—
હે ભગવંત ! તાનુમતિારિતઃ-કરણ-ક૨ાવણ-અનુમોદનથી, મનોવાવાયનેમન-વચન-કાયાથી થયેલા, પાવે-પાપ વિષે, મે-મારાં, તુતં-જે દુષ્ટ કૃત્યો હોય તે, પુન:યિયાન્વિતમ્-ફરીથી નહિ કરવાની ભાવનાપૂર્વક, મિથ્યા-મિથ્યા, મૂત્-થાઓ.
હે ભગવન્ ! ક૨ણ-કરાવણ-અનુમોદનથી અને મન-વચન-કાયાથી થનારા દુશ્ચિંતન, દુર્ભાષણ અને દુરાચરણ રૂપ પાપમાંથી મેં પૂર્વે જે દુષ્કૃતો કર્યાં હોય તે આપના અચિંત્ય મહિમાના સામર્થ્યથી ફરીથી ન કરવાની ભાવનાપૂર્વક મિથ્યા થાઓ=કરેલું પણ ન કરેલા જેવું થાઓ.
અહીં ભાવાર્થ આ પ્રમાણે છે—જે પાપનું મિથ્યાદુષ્કૃત રૂપ (=મિચ્છા મિ દુક્કડં) પ્રાયશ્ચિત લીધું તે પાપ જો રી પણ કરાય તો તે મિથ્યાદુષ્કૃત કુંભારના મિથ્યાદુષ્કૃતની જેમ નકામું જ થાય. માટે અહીં ‘ફરીથી ન કરવાની ભાવના પૂર્વક’” એમ કહ્યું: (૨)
સુકૃતના અનુમોદનને કહે છે—
यत्कृतं सुकृतं किञ्चिद्, रत्नत्रितयगोचरम् । તત્સર્વમનુંમચેડઠું, માર્શમાત્રાનુસાર્યપિ ।।રૂ।
૩) અન્વય સહિત શબ્દાર્થ——
હે દેવાધિદેવ ! માર્શમાત્રાનુસારી-(મોક્ષ)મોર્ગને અનુસરનારું ઋષિ-પણ, રત્નત્રિતયશોવર્મ્-સમ્યજ્ઞાનાદિ ત્રણ રત્નો સંબંધી, યત્-જે કંઇ, વ્હિશ્ચિત્-અલ્પ, સુત-સુકૃત, તં-મેં કર્યું હોય, તત્ સર્વ-તે સઘળું સુકૃત, અહં-હું, અનુમન્યેઅનુમોદું છું.
