________________
ભૂદાનનો પ્રજાસૂય યજ્ઞ
૫૧ ઝીલવા તેઓ ઉત્સુક અને કટિબંદ્ધ હતા. મધરાતે ધાડ પાડવી, જાસાચિઠ્ઠીઓ નાખવી, જમીનદારોનાં માથાં કાપવાં અને દિવસે પહાડોમાં સંતાઈ જવું... આ બધી હતી સામ્યવાદીઓની તોડફોડની હિંસક રીતિનીતિ અને બીજી બાજુ સરકારે પણ હિંસાનો જવાબ હિંસાથી વાળવા કમર કસી હતી. પરિણામે તૈલંગણ આખું રોમેરોમ સળગી ઊઠ્યું હતું અને લોકો ત્રાહિ ત્રાહિ પોકારી રહ્યા હતા. ત્રણસો જમીનદારોનાં માથાં વઢાઈ ચૂક્યાં હતાં.
આવી પરિસ્થિતિમાં અને આવા વિસ્તારમાં પ્રમાણમાં ઓછો જાણીતો એવો ભારતમાતાનો એક પનોતા પુત્ર શાંતિસૈનિક બનીને પોતાનું માથું હાથમાં લઈ લોકો વચ્ચે ફરવાનું શરૂ કરે છે. ૧૫મી એપ્રિલ, રામનવમીના પવિત્ર દિવસે આ શાંતિયાત્રા આરંભાય છે, ગામેગામ પગપાળા જાય છે, ઝૂંપડે ઝૂંપડે ફરે છે, લોકોની વીતકો સાંભળે છે, હૈયાવરાળ ઠલવાય છે, પ્રેમની, શાંતિની, ભાઈચારાની, દિલ સાથે દિલ જોડવાની વાતો કરી પદયાત્રિક આગળ વધે છે. હૈદ્રાબાદમાં તો જેલમાં સામ્યવાદીઓને પણ મળવા જાય છે અને કહે છે કે ગરીબીઅમીરી તો મારે પણ મિટાવવી છે, પણ મારે ગરીબોને અને અમીરોને બચાવી લઈ આ દારિત્ર્યનો રાક્ષસ હણવો છે અને એમાં હું તમારો સાથ ઈચ્છું છું. આવો, આપણે સાથે મળીને શાંતિ અને પ્રેમના રસ્તે આ કાર્ય પાર પાડીએ.
અને ઊગે છે ૧૮મી એપ્રિલનો સૂરજ, પોચમપલ્લી નામના એક નાનકડા ત્રણેક હજારની વસ્તીવાળા ગામમાં આજે મુકામ હતો. સામ્યવાદીઓનું તો આ થાણું ગણાતું. ચારેક ખૂન પણ
