________________
નથી સહેવાતું. હું એ નથી જોઇ શકતા. ગેાચરી પણ શી રીતે કરી શકું !
'
‘શું કહેા છે. સાહેબ ? શું તે જૈન બાળકી હતાં ! ’ ત્યારે જ તે ! કેવાં ગભરુ ભાળકા હતાં ! તેના વૃદ્ધ પિતાને મળ્યો ને પૂછ્યું. તેણે આંસુભરી આંખે તેના દુ:ખની કથા સંભળાવી, કચ્છમાં દુકાળ પડયેા છે. પેાતે વૃદ્ધ છે. ખાવા ધાન ન મળે. બધુ વેચી ખાધું. ભૂખમરાના ખપ્પરમાં પત્ની તેા ગઇ અને એ બળકા ને આ કાયા અચાવવા અહીં આવ્યો છું. તળેટીને આશા છે. ભીખ માગવા સિવાય બીજો આરે। ન રહ્યો ત્યારે ન છૂટકે આ કામ કરવું પડયું.’
આ દર્દભરી કથા ! મુનિજીનાં ચક્ષુ ભીનાં જ્યાં. તેમની વિચારપરપરા આગળ વધી. અરે, સમૃ જૈન સમાજ, ગગનચુંબી મ ંદિરે, નાકારશીઓના વરા અને હજારાનાં દાન : તેમ છતાં જૈનનાં બાળકા ભીખ માગે ? આ સમાજ તેમીશનરીએ શું શું સેવા કરે છે જનતાની. હજારા લાખા બાળકા નિરાધારાને પાપે છે. જૈનસમાજ આજે કયાં ઊભા છે ?
આ બાળકાની કથામાંથી મેપિંગ ખેાલવાના વિચાર ઉદભવ્યા. વૈશાખ સુદિ ત્રીજના દિવસે નગરશે પ્રેમાભાઇ હેમાભાઈના વંડામાં પાઠશાળા સાથે મેઝિંગ શરૂ કરી. પેલાં એ બાળકા અને બીજા માળકેા તેમાં દાખલ થયાં.
જવાબદારી વધી. પાઠશાળાનું ૫૦-૬તું ખ
૨૫]
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Suratww.umaragyanbhandar.com
