________________
“મહિલા અંક'
Regd. No 32:20.
तरारान
Chiye
:
w/ શ્રી મુંબઈ જૈન યુવક સંઘનું મુખપત્ર..
વાર્ષિક લવાજમ ૧-૮-૦
છુટક નકલ ૦-૧-૦.
: તંત્રી ચંદ્રકાન્ત સુતરીયા. .
વર્ષ ૩ જુ. અંક ૨૦-૨૧ મંગળવાર તા. ૧-૬-૩૭.
આ
“લગ્ન સમશ્યા.”
--રમણીક ધીઆ. સમાજના અનેક સળગતા પ્રશ્નોમાં લગ્ન સમસ્યા એક મહાન
સૌ કોઈ સુખને ચાહે છે. એ મેળવવા પ્રયત્ન કરે છે તે કોયડો છે. વર્ષોજુન રૂઢી બંધને અને સામાજીક પ્રથાઓના પાયા
આજના બાળકોએ શું ગુન્હો કર્યો જેથી તેમને અંધારામાં રાખી આ પ્રશ્નથી ચણાયો જણાય છે.
જીવનની ધુંસરી તેમના પર લાદવામાં આવે છે. જગતનો વારસે પ્રજા ઉત્પત્તિ અને તેના મૂળરૂપમાં આ સમસ્યા આજે ઘેર ઘેર કલેશ કજીયા સાથી થાય છે ? આપધાતના રહેલી છે. સુધરેલા સમાજનું પ્રતિબિંબ એને આદર્શ માં છે લગ્ન કમનસીબ બનાવે શાને બને છે ? શું આપણે તેને અટકાવી શકીએ એ જીવનની સામાન્ય ભૂમિકા નથી.
નહિ આપણા સમાજની સ્થિતિ ખરેખર અસહ્યું છે. કુલ મર્યાદાને આધુનિક જીવનને સમયના ચોગ્ય પ્રવાહમાં વાળી તે દ્વારા નામે અને સત્તાના અભિમાનમાં આપણું વડીલેાએ અનેક બાળક સમાજ અને રાષ્ટ્રની સેવા કરવી એમાંજ તેની મહત્તા છે. ભૂતકાળના અને બળિકાઓને અધ:પતનના ખાડામાં નાખ્યા છે. તેમના કમળા જમાનામાં લગ્ન પ્રથાએ ભલે સુંદર હશે પણ આજે તા તે બજારે જીવન ચગદી નાખ્યાં છે. એટલું જ નહિ કલિના નાગોરક ને વસ્તુ બની ગઇ છે. માનવતા ભર્યા હૃદયમાં જે વિશુદ્ધ લાગણી દળ અને માયકાંગલા બનાવી દીધા છે. તેમના આત્માને નીચાવી અને પ્રેમ હાવા ઘટે તે આજે નથી.
નાખ્યા છે. વડીલશાહીના આ જમાનામાં બાળક અને બાલીકાના લીલામ
બાળક સ્વછંદી બને છે. માબાપે અંકુશ મૂકે ઘટે પણ થાય છે. એમના જીવન, આદર્શ અને ભાવિની ઝંખના એ સૌ સ્વતંત્રતાના વિહારમાં પાંખ કાપવી ન ધટે. સમાજ હીતનું સાચું આંખના પલકારામાં અદ્રશ્ય થઈ જાય છે.
દૃષ્ટિ બિંદુ એમાંજ સમાએલું છે. શાસ્ત્રકારોના કથન ભલે સાચા હશે. આજે તે માન્ય ગણુય લગ્ન સમસ્યાનો સાચે ઉકેલ ભાવિ લગ્નગ્રંથીથી જોડાનાર પણું અનુકરણ ચોગ્ય તે નહીજ. લગ્નની ચંથીથી જોડાતા યુવક યુવક યુવતીના મીલન ઉપર રહેલે છે, એમાં લક્ષ્મી કે કુળ ન અને યુવતીની વયયોગ્યતા ગુણ ઇત્યાદિની સુમેળ સાધવાની જેવાવું ઘટે, સૌના દીવસે સરખાં નથી હોતા. વૈભવ આજ છે અનુપમ ભાવના આજે આકાશ કુસુમવત બની છે.
કાલ નથી, જીવનનો ભરેસે નથી તે પછી એ મેહમાં તણાવું જીવનની સહચરી બનવાની ભાવના સેવતી આર્યાવર્તની બાલિકા શા માટે ? આજે અવનતિ, વિષયવાસના, અને પાપાચારને પંથે પરવરી રહી દંપતિ જીવન ત્યારેજ સખી અને જગતને આદર્શ ૩૫ થશે છે એમાં એને રાષ નથી. કારણ એ પરાધીન છે. ગાય અને ત્યારે તેઓ સશક્ષિત, ચેપગ્ય વય અને સુસંસ્કારી હશે. અને
કરી મા દોરાને ત્યાં જાય' એ આજના સમાજનું સામાન્ય સૂત્ર પ્રભુતામાં પગલાં માંડતાં પ્રથમ જીવનના સુમેળ સાધ્યા વરી. છે, આર્ય ત્વની ભાવનાને આ એકજ પુરાવો બસ છે..એક સમય
_યુવક સ્વાશ્રયી અને યુવતી કુશળ હોય. બન્નેના હૃદયમાં ઉચ્ચ એ હતો જ્યારે સ્વયંવર આદર્શ રૂપ મનાતે. એમાંજ આર્યાવર્ત નું અભિલાષા રમતાં હોય એજ ગૃહે વૈભવ સાચે વૈભવ છે. લક્ષ્મીને સાચું' કુળભમાન હતું. આજે એ નથી. આજના લગ્ન ના મહ. એના ભપકા એ બધું ખરેખર આદર્શ જીવનને માટે વડિલેવાની ઈચ્છા અનુસારેજ હાવા ઘટે એજ માન્યતા ધર કરીને
ધતીંગ છે, બેઠેલી છે. એનું પરિણામ આપણે સૌ જોઈ શકીએ છીએ, સમજી શકીએ છીએ.
આજે સારાયે ભારત વર્ષમાં ક્રાન્તિનું ભયંકર મે પ્રસરી એટલું તે ચેકકસ છે કે નવયુગલ દંપતિજ પિતાના ભાવિ
ગયું છે. પ્રત્યેક માનવ હૃદયમાં તેની અસર એછી વતી થઈ રહી
* છે, અને જાણે કોઈ નવીન દીશા ઉધડવાની નહાય તેમ અનેક જીવનના સુખદુઃખના નિયામક છે. એમના સુમેળ ઉપરજ જીવનના પ્રકારના મંથને આત્મા અનુભવી રહ્યો છે. સ્નેહ લગ્નના આછા સેનેરી સ્વપ્ના રચાએલા છે. તે પછી એમનું ભાવિ જાતેજ પડછાયા આવતી કાલના જગતને ઘેરી વળે તે પ્રથમ આપણા ધડવાની તક કાં નથી આપવામાં આવતી ?
વડીલે આ બાબતને સરળ રીતે ઉકેલ લાવી ન શકે ?
