________________
૨૫ ૬. શ્રી અર્જુનવાલાને પત્ર
તા. ૧૯-૪-૧૯૫૦ પ્રિય અર્જુનલાલા,
કાળુ પટેલ ખૂન કેસ અંગે મેં અવારનવાર આપને લખ્યા કર્યું છે. છેલ્લે છેલ્લે મેં પોપટલાલ જે મતબલનું લખે છે તે પરથી લાગેલ છે કે વળી પાછું પોલીસખાતું ઢીલું પડ્યું લાગે છે. ખૂનના સમયમાં જે ફોજદાર વ્યાસ કરીને હતા તેમની બદલી ધોળકા ખાતે થઈ છે. અને જે નવા ફોજદાર કોઠ થાણામાં આવેલ છે એ ભાઈની ઉંમર અને અનુભવ કાચાં જણાય છે. ઉપરાંત કોણ જાણે શાથી, પરંતુ એક મજબૂત ખેડૂત આગેવાનનું આમ ધોળે દહાડે જે સંયોગો વચ્ચે ખૂન થયું છે, તેની ગંભીરતાનો ખ્યાલ જેવો જોઈએ તેવો ઊભો થયેલ જણાતો નથી. આ કિસ્સાની પાછળ કયા બળોએ કામ કર્યું છે, તે વિચારે હું ઠીક ઠીક ઘેરાયેલો રહ્યા કરું છું.
પ્રજા ઘડતરમાં આવા પ્રસંગમાંથી ઉત્પત્તિ શાથી, સરકારની ફરજ શી, સેવકોની ફરજ શી, મારી મર્યાદા અને અહિંસા તથા સચ્ચાઈ ન્યાય વગેરેની તાકાત શી? એવા અનેક પ્રશ્નો થયા કરે છે. જિલ્લામાં બનાવ બન્યો, સૌરાષ્ટ્રનો વતની, કેટલાક પુરાવાઓ સૌરાષ્ટ્રમાંથી મેળવવાના, કેટલાક જિલ્લામાંથી દિવસો પર દિવસો વિતતા જાય છે. અને પુરાવાઓની શક્યતા ઓછી થતી જાય છે. જે ગુંદીના બંદૂક લાઈસન્સધારી વિષે કાળુ પટેલના સંબંધીઓને પારાવાર શંકા છે. જેની બંદૂક હજુ એમ જ છે. અને એ ભાઈનું નામ અટકમાં રખાયેલા તરીકે કે કાળુ પટેલના પુત્રોએ આપેલ, તે પણ પોલીસ નોંધમાં નથી. એમ જાણવા મળ્યું છે. આ બધા પરથી એમ લાગે છે કે સી.આઈ.ડી. ખાતાને જ આ કેસ સરકારે મોકલવો. એવી આ કેસની મહત્તા હું માનું છું. મારે મને ખેડૂતોત્થાનમાં આવા એમાંના જ કાર્યકરનું આ જાતનું ખૂન – અને આ સ્થિતિમાં થયેલું ખૂન વધુ ગંભીરતા પણ... સંભવ છે. મારા માનેલા સત્ય, અહિંસા, અભય, ન્યાય વગેરેની કસોટી થઈ રહી હોય ! ખૂનીઓ પણ એ જ કોમના અને આપણા કાર્યક્ષેત્રના પ્રદેશના કુદરતની અકળલીલા છે. તમોએ તો આ કરપીણ ખૂનવાળી લાશ નજરે જોઈ છે એટલે વધુ શું લખું ?....
સંતબાલ'
ન્યાયનું નાટક
