________________
૩૫
૧૩. શ્રી નટુભાઈ વકીલને પત્ર
કોઠ
તા. ૧૯-૯-૧૯૫૦
ભાઈશ્રી નટુભાઈ (ધોળકાના વકીલ),
તમારો પત્ર મળ્યો. એમાંની હું તમારી મનોવેદના સમજી શકું છું, પણ જો તમે બિલકુલ સ્વચ્છ થઈને વિચારશો તો તેમાંનું તથ્ય સહેજે તા૨વી શકશો. સત્યને ગૂંચવવું જૂઠાણાં કરાવવા મતલબ કે કોઈપણ રીતે અસીલોને પૈસા માટે ઝૂડી નાખવા આ સિવાય વકીલો બીજી કઈ સેવા કરે છે તે મને કહેશો ? મોટાભાગના વકીલોની હું વાત કરું છું. મહાત્માજી, મહાદેવભાઈ અને બીજા કે જેમણે વકીલાતનો ઉપયોગ દેશ હિતાર્થે ત્યાગમય જીવનનો ભેખ લઈને કર્યો છે, એની વાત નિરાળી છે. અલબત્ત, કોઈપણ શક્તિ નકામી નથી તેમ તર્કશક્તિ પણ નકામી નથી. પરંતુ આજે એ તર્કશક્તિનો દુરુપયોગ જોતાં મારા હૃદયમાં કેટલી વ્યથા થાય છે તે તમો કલ્પી શકશો. આમ છતાં હું નિરાશ નથી થતો પણ વકીલબંધુઓના હૃદયોમાં પેલા પ્રભુને જગાડવા ઇચ્છુ છું.
અંગ્રેજો ગયા પણ કેટલીક ઘરેડો હજુ ચાલે છે તેમાંની આ એક ભયંકર ઘરેડ વકીલી બુદ્ધિની દુરુપયોગની છે. ગુનેગારનો વકીલ, ચોર અને ડાકૂનો વકીલ, અથવા સમાજને ભયંકર રીતે હેરાન કરી રહેલાઓને પંપાળતો વકીલ શું નહીં જાગે? અને એવા બંધુઓ પણ સમાજનું એક અંગ જોઈ-માની એમને અમારા જેવાએ જે સત્ય સૂઝે તે ન સુણાવવું ? તમો એવી વાતને પૂર્વગ્રહમાં લેખાવો કે પક્ષપાતમાં લેખાવો, અથવા તમોને દુઃખ લાગે કે ન લાગે, પણ ક્ષમા માગીને પણ આમ કહેવાનો જો તમે અધિકાર સ્વીકારતા હો તો આપને મારી ફરીને વિનંતી છે કે આપ આપના ભાગીદાર તથા બીજા વકીલબંધુઓ હવે જાગો. અને બીજા તાલુકા તથા પ્રદેશના વકીલભાઈઓને આવો દાખલો બેસાડો કે અમો પેટ નહીં ભરાય તો ફોડી નાખીશું, પરંતુ ગુનેગાર અસીલોના ગુનાઓને છુપાવીશું નહીં, જૂઠનો માર્ગ બતાવીશું નહીં, ખોટી રીતે અમારા સ્વાર્થ ખાતર દેશને કે પ્રજાને બેવફા નીવડીશું નહીં. કારણ મારી પાસે આવ્યો હતો. જો તે સાચું બોલે છે એમ હું માનું તો અઢા૨ ખૂન બાદ સામે ફરિયાદ કરાવવામાં એમના વકીલે જ એ સલાહ આપી હતી. એ ગુનેગારને નસાડી ગુનેગારને નસાડવામાં એ કહે છે કે અમારું રખે પ્રતિખૂન થાય કે અમોને માર પડે એવી બીક હતી એટલે કોઠમાં હાજર થવા સારુ અમો બે ભાઈ નાસી છૂટ્યા. આ કથનની પાછળનું ખરું સત્ય તો પ્રભુ જાણે, હાજર થવા ગયો
ન્યાયનું નાટક
