________________
પહાડ પર ઠેર-ઠેર સિરિયા ભડક થઈને ઓલવાઈ જવા લાગ્યા. ખોપરીઓના દડા ને હાડકની ગેડી લઈને ઈ રમતું હોય તેમ લાગ્યું.
વિમળશાહે મોટે અવાજે દેવને નોતરું આપતાં કહ્યું :
“હે દેવ ! આ બાકળા લો ને સંતુષ્ટ થાઓ, અને મારે જગપ્રસિદ્ધ મંદિરો સરજવાં છે, એમાં સહાયભૂત થાઓ !”
થોડી વારમાં કંઈ ખડખડાટ હસતું લાગ્યું. પછી તાળીઓ પાડતું લાગ્યું ને પછી અંધકારમાંથી બે લાંબા-લાંબા હાથ લંબાયા. અવાજ આવ્યો, ‘લાવ ! લાવ” એ હાથ લોહીથી રંગાયેલા હતા, અને એના નખ પાવડા જેવા લાંબા હતા.
વિમળશાહે મેવા-મીઠાઈ ને અડદના બાકળા ધર્યાં. હાથ પાછા ખેંચાયા. અને ફરી અવાજ આવ્યો :
રે વણિક ! મને આ ન ખપે.” “તો શું ખપે ?” વિમળશાહે પૂછ્યું. “મને તો મઘ અને માંસ ખપે.” “હું અહિંસાધર્મી !” “તે તને એ ખાવાનું ક્યાં ક્યું છું ?”
“ખાવું-ખવરાવવું ને અનુમોદવું ત્રણેમાં અહિંસાધર્મી પાપ માને છે. કંઈ બીજું માગો, દેવ !” .
“મને બીજું કંઈ ન ખપે.” અંધકારમાં ભયંકર અવાજ ગાજ્યો. ઢીલોપોચો ત્યાં ને ત્યાં ઢળી પડે. પણ નીડર વિમળશાહના રૂંવાડામાંય ભય નહોતો.
હું બીજું કંઈ આપી શકું નહિ.” વિમળશાહે દૃઢ જવાબ આપ્યો. “મેવામીઠાઈને ફળ-ફૂલ મનમાન્યાં માગો, દેવતા !”
મને તો મદ્ય-માંસ જ ખપે. તારે દેરાંનો ખપ હોય તો મને એનો ભોગ ધરાવ.”
વિમળશાહે ટટ્ટર થઈને, તલવાર પર હાથ મૂકતાં કહ્યું : “ન ભૂતો ન ભવિષ્યતિ - એ કદી બનશે નહિ.” “તો તારો ભોગ લઈશ. તારા માંસની મિજબાની ઉડાવીશ. તૈયાર !” એકદમ એ બે હાથમાં તલવાર ચમકી રહી. વિમળશાહે તલવાર કાઢી અને
પરીક્ષા જ ક૭
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
