________________
પતિ-પત્ની પોતાની છબી એમાં નિહાળી રહ્યાં : વિધાતાએ શું અજબ જોડું સરક્યું છે !
પતિ પાણી લેવા વાંકો વળ્યો. સાથે અનુચરો હતા, સોનાના પ્યાલા પણ હતા, પણ એ પ્યાલાનું પાણી અને આ હસ્તસંપુટનું પાણી કંઈ સરખું થોડું કહેવાય ?
એ પરવાળા જેવા હોઠ હાથ પર મંડાય; નર પાય ને નારી પીવે, એ સુખની તો દેવતાઓને પણ અદેખાઈ આવે.
વિમળશાહે સ્વચ્છ જળથી છલકાતો હસ્તસંપુટ જેવો શ્રીદેવીના મુખ આગળ ધર્યો, ને એ રૂપભરી સ્ત્રીએ જોવા પોતાના લાલચટક હોઠ એ પીવા લંબાવ્યા કે ચીસ પાડતો એક છોકરો ત્યાં દોડતો આવ્યો !
એણે પુરુષના હાથનો ખોબો ઢોળી નાખ્યો-જાણે હોઠે આણેલું અમૃત કોઈ દાનવે રોળીટોળી નાખ્યું !
પુરુષનો હાથ આ બેઅદબ માણસને સજા કરવા કમર પર ગયો, પણ પાછા વળીને જોયું તો બાર-પંદર વર્ષનો છોકો !
છોકરો ! બાળક! નોંધારાનો આધાર ! થેઈનો લાડકવાયો ! અરે, બચ્ચા સાથે તે કંઈ બાથ ભિડાય ?
“કોણ છે તું ?” વિમળશાહે પૂછયું.
“આ વાવ બંધાવનારના દીકરાનો ધરો ” પેલા છોકરાએ ગર્વભેર જવાબ આપ્યો.
વિમળશાહે એના ચહેરા પર નજર નાખી : સાવ કંગાલ ચહેરે ! લાલચ આંખો; આંખોમાં પીઆ; ને હોઠ સાવ કળા ! અરે, આ અપૂર્વ વાવ બંધાવનારનો આ વારસ !
તું અહીં શું કરે છે ?” વિમળશાહે પૂછ્યું. “વાવના પાણીનો પૈસો ઉઘરાવું છું.” “ને પૈસો ન આપે તેને ?...” વિમળશાહે પ્રશ્ન કર્યો.
“એને ધક્કે મારું છું - અહીંથી! પૈસો આપ્યા પહેલાં પગથિયું જોવાનું કેવું? એ તો હું ભાંગ છણતો હતો પેલા બાવાજી માટે.”
“બાવાજીએ પાણીનો પૈસો આપ્યો હતો ?” , “ન આપે તો શું ધૂડ પીવે ? ભીખ માગીને પૈસો લાવ્યા ત્યારે પાણી પીવા દધું.” “એ ભીખનો પૈસો તેં લીધો ?”
દેરાં કે દીકરા? ૭૩
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
