Madan Dhandev Charitra

Author(s): Tirthbhadravijay
Publisher: Shraman Seva Religious Trust

Page 157

146
श्री मुनिसुन्दरमूरिविरचिता
॥१३२॥
॥१३३॥
||१३४॥
॥१३५॥
॥१३६ ।।
दृष्ट्वाऽनुरूपं पुत्र्यास्तं, सोऽभ्यर्थ्य च भृशं मुदा। तेन तां सोत्सवं यूना, विधिना पर्यणीनयत् स्वरूपमीदृशं पूर्व-पत्न्योः प्रददृशे मया। तत्ते यथा तथा त्याज्ये, वाञ्छता क्षेममात्मनः विना पत्नीं न निर्वाहो-ऽतिथिपूजाधभावतः । ततः स्वयंवरामेतां, सुरूपां गुणशालिनीम् पित्राऽत्यभ्यर्थनापूर्व, दीयमानां त्यजामि किम्?। धनदेवो विचिन्त्यैवमुपयेमे मुदैव ताम् इतश्च तत्प्रिये स्वैरं, क्रीडित्वाऽत्र समागते। श्रुत्वा नव्यप्रकारं तं, विवाहं द्रष्टमुत्सुके सुरयुग्मोपमं वीक्ष्य, वधूवरयुगं च तत् । तद्रूपविस्मिते दैवाद्योगं तुष्टुवतुश्च तम् आर्यपुत्र इवाऽऽभाति, वरोऽयमिति लघ्व्यवक् । ज्येष्ठा जजल्प रूपायैः, समानाः कति नो नराः? स तु शीतज्वरातॊऽस्ति, निद्राणो नौ पतिर्गृहे। कथमत्राऽऽगतिस्तस्य?, माऽशङ्किष्ठास्ततोऽत्र त्वम् ततस्ते प्रापतुः क्वाऽपि, क्रीडायै स्वेच्छया पुनः । वासधाम जगामाऽथ, धनदेवो वधूयुतः तत्राऽप्यूर्ध्वगृहस्याऽग्र-गवाक्षगत ईक्षते। स तत्स्थानाद्यभिज्ञानं, पत्न्योर्गमनशङ्कया "क्व हसन्ती? क्व वा, रत्नपुरं? चूतोऽभ्रगः क्व च? | सूनुर्धनपतेर्भाग्याद्धनदेवोऽभ्यगात् श्रियम्"
॥१३७॥
॥१३८॥
॥१३९।।
||१४०॥
॥१४१॥
||१४२॥