________________
३२६
जैनकथा रत्नकोप नाग त्रीजो.
लंबमान पiकें बेसी वीणा वजाडती ए ताहरी पुत्रीने राख, तिहां शूर सेनराजानो पुत्र संग्रामशूर यावीने एनुं पाणिग्रहण करशे. ते निमित्तिया ना कहेवाप्रमाणें सर्व सकार करीने महारे पितायें मुऊने इहां राखी बे. आज दिवससुधी तमारी वाट जोती इहां रही बुं. ते याज महारो मनो रथरूप वृक्ष अकस्मात् फलीभूत थयो . हवे तमने जासे, तेम करो.
एव बेदु जण परस्पर प्रेमवार्त्ता करे बे, एवामां तिहां एक अकस्मात् थयो ते कहीयें ढैयें. एक घोर विकालरूपवालो, हाथमां खड्ग धारण करनारो, ने जाणे मशीमां बोली काढ्यो होय नहिं ? एवा काला शरी रवाजो एक राक्षस तिहां प्रगट थइने कहेवा लाग्यो के घरे कुमर ! ढुं सात दिवसनो मूख्यो बुं, खने ए कन्या महारुं न बे, तो तेने तुं केम परवा वांबे बे ? एवं कही कुमरीना नेवरसहित पग उपाडीने पो ताना मुखमा घाव्या, कुमरें तेनी उपर खड्ग वायुं, पण खगना वे कटका थइ पड्या. तेवारें कुमर बाहुयुद्ध करवा लाग्यो, तेमां पण राक्षसें कुमर नें देगे नाखी बांह वाली पिलवाइयें बांध्यो, पढी कुमरप्रत्यें कहेवा लाग्यो के, हे कुमर ! या तहारी स्त्रीने हुं मूकुं पण जो एना बदलामां तुं मु ऊने एक स्थूलशरीरवाली स्त्री आणी आपे अथवा तहारी नगरीमांहे घणी दासीयो महोटा स्थूलशरीरवाली बे, ते आणी थापे, तो हुं एने मूंकुं. यने तेनुं क्षण करूं. अथवा जो एम पण न करे, तो या निकट द्व कडा महारा गुरु चरक पारिव्राजक बे, तेने खावी पगे लाग. अथवा एज महारा प्रासादने विषे हरि, हर खने ब्रह्मानी मूर्तियो बे, तेने नमस्कार करी, पूजा कर. अथवा महारी प्रतिमा करावीने तेनी नित्यप्रत्यें पूजा कर. तो ढुं तहारी स्त्रीने मूकी पुं. जो एम नहीं करीश, तो आाखी गली जश.
ते सांजनी कुमरें कयुं के हुं जो स्थूलदेहवाली स्त्री तुमने खाणी या पुं, तो तेनो तुं वध करे. ते वध करवानुं पाप मने पण लागे, तेथी महा रो व्रतजंग थाय. माटे ए काम महाराथी न थाय, तेमज वली देव तो श्री जिनेश्वर ने तेमनी खाज्ञाना प्रतिपालक सुसाधु ते महारा गुरु बे तेम ने मूकीने बीजा कोइने हुं नमस्कार पण करूं नहीं. एक श्रीअरिहंत वि ना बीजा लौकिक देवने हुं प्रणाम पण न करूं, खने पूजा पण न करूं. वली हे राक्षस ! ए तुमने पण योग्य नथी, जे देवता थइने जीववधनो
