Jain Katha Ratna Kosh Part 03

Author(s): Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek

Page 360

जैनकथा रत्नकोष नाग त्रीजो.
३५० हारी साहामो वे बे, एटलामां सुरेशदत्त दूरथी दंवत् प्रणाम करतो यावीने पिताने पगे लाग्यो, तेने सागरचंड़ें उपाडीने उत्संगें बेसाड्यो, यानंदाश्रुयें स्नान कराव्युं. सर्व खावी सोपारीना वृद्ध नीचें बेगं. मृगां कलेखायें चित्रलेखायें परस्पर खालिंगन लीधां, ते दिवसें ते चार जणने जे श्रानंद उपनो, तेनी सीमा केवली जाणे, अथवा ते चारे जणनां मन जाणे !
वे कनकध्वजराजा कनकबाहुना मुखथी सागरचंड्नुं यागमन जा il साहामो चाली याव्यो. तेमने हस्ती उपर चडावी नगर सणगारीने पोताने यावासें तेडी लाव्यो. घणी यागता स्वागता करी, एक महीनासु धी पोताने घेर खमावी पती साधें कटक यापी कयणीयें पहोंचतो की धो. तिहां पण सुयशा सिद्धपुत्रे यवंतिसेनराजाने तथा कुमरना माता पि ताने खागली जइ मृगांकलेखा तथा सुरेंश्दत पुत्रनी सायें सागरचं‍ श्राव्यानी वधामणी दीधी, ते सांजली अवंतीसेन राजा सागरदत्तशेठनी सायें तेमने तेडावा माटें सामो याव्यो. सागरचंद राजाने तथा पोता ना पिताने पगे लाग्यो. नगर शागायुं, हाथी उपर बेसाडी नगरमां प्रवे श कराव्यो. सागरचं तथा मृगांकलेखा यावी पद्माने पगे लाग्यां. सुरें‍ दत्त पण वडी खाइने पगे लाग्यो. वडी खाइयें खोलामां बेसाड्यो सम स्त नगरलोकने हर्ष उपनो, वधामणां थयां, सागरचंदे घणुं इव्य खरचीने श्री जिवनने नाना प्रकारें पूजा करी, साते खेत्रें वित्त वावसुं.
एकदा प्रस्तावें श्रीयुगंधर केवली उद्यानने विषे समोसख्या, तेनी नद्या नपालें वधामणी दीधी. तेवारें राजा तथा सागरचंद, सुरेंद्रदत्त, मृगांकले खा, चित्रलेखा, जनक, जननी खादिक नगरवासी समस्त लोक वांदवा ग यां. वांदी धर्मदेशना सांगली घणा जनायें सम्यक्त्वादिक चां.
वे मृगांकलेखा पूजती हवी, के हे जगवन् ! में पूर्वे श्यां कर्म कीधां के जे थकी हुं कलंकादिक अनेक दुःख पामी ? केवली कहे, हे मृगांक लेखा ! सांजल सिंहपुर नगरने विषे कंदर्प नामें ब्राह्मण हतो, ते कनक रत्नमय प्रासादने विषे अनंगदेवराजपुत्रं याराधतो थको अहंकार वहेतो रहे बे. तेही नगरें एक सत्यकीर्त्ति नामें तापस रहे बे, ते माहातपस्वी लोकमांहे पूजातो प्रसिद्ध बे हवे पुरोहित ते तापसनी पूजाने सहे तो को नंगदेव राजपुत्रने मुखें कंदर्पविप्रने कहेवरावतो हवो, जे शत