Jain Katha Ratna Kosh Part 03

Author(s): Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek

Page 372

३६२ जैनकथा रत्नकोष नाग त्रीजो. घु ले. तेमाटे महारा वचनथी एने एकज थालमांहे जमाडो. ए देवतानी रसवती एणे चाखी नथी, जेथी ए पण जमीने पढी मनुष्यलोकमांहे वा तो करशे ? एम कही योगणी राजाने तेज्यो, तिहां ते राजा एठी रस वतीने पण कृतार्थपणुं मानतो जमतो हवो. जम्या नंतर बेहेडे गंगोदकें चलु कराव्यो, पंच सौगंधिक अपूर्व तंबोल आप्यां.
पली योगपीयें कयुं हे राजन् ! उठो था घरनी सर्व शोना जूवो, राजा पण गम ठाम दासीयो साथें हसतो थको जोवा लाग्यो. जो जो ने हर्ष पामतो हवो. पनी योगणीने राजायें कह्यु, तहारा प्रतापथी महारी सघनी वांडा पूर्ण थइ. हवे ए देवांगना साथें जो रमवानो अव सर आपो, तो ढुंकतार्थ था. योगपीयें कह्यु ए वात कहेशो मां. कारण के जो मनुष्यनी साथें रमी , एवी वात धरणी जाणे, तो एनो त्याग करी मूके, तथापि महारी पासें मंत्रबल , तेणे करी तमारी ना पूर्ण करीश. पण एक वात तमोने कबूल करवी पडशे, के या जन्मपर्यंत एर्नु वचन माथे चडावी रहे, पडशे. राजायें कडं जेम तमें कहेशो, तेम हुँ करीश. तेवारें योगपीयें चंश्लेखाने कह्यु ए राजा ताहरो याज्ञाकारक , माटे एनुं मनोवांबित पूर्ण कर. वली हमणां ए घणी रात्रिनो जागेलो डे, माटे तहारा नुवननी मेडीयें सुखशय्यायें सूवाडीने देवशय्यानुं सुख पामवा दे. चंश्लेखायें हा कही. तेवारें एक दासी बोली उपर पट्यंक न थी,माटे जो सूवो तो उपर पव्यंक लइ जाउ. ते सांजली राजा हर्ष पाम्यो थको योगपीना वचनथकी पव्यंकने पोताना मस्तकें नपाडी नपर लग यो. तिहां पंव्यंक अने तलाइ सर्व दासीनी पेरें पोतें पोताने हाथे पाथरी. पड़ी चंश्लेखा नाना प्रकारना संजोगरसें करी राजानुं चित्तरंजन करती हवी.
पनी राजा बीजी पोतानी स्त्रीयोने रासनी जेवी गणीने तेमने पडती मू की अने प्रतिदिवस ते योगपीनी साथें भावी चंइलेखानी संघातें कामनोग मांप्रवते. अने पल्यंक पण उपर सइ पाथरे. पली योगपीयें कडं अरे चंद लेखा ! तहारो पति तहारो दास थयो अने तहारी प्रतिज्ञा पूर्ण थर. चंडले खायें पण पोतानीप्रतिझा पूर्ण थजाणीने शोलशृंगार सजी हसती हसती अंतःपुरमांबावी राजाने कहेवा लागी,के स्वामी ! में तो तमोने उहव्या हता माटें मुफने तमें त्यागी दीधी, पण आ बीजी अंतःपुरीये श्यो अपराध की