________________
ભવિષ્યમાં તેમને માટે સારી આશા બંધાતી હતી. સંવત ૧૯૭૦ ના વર્ષમાં તેમના પ્રેમી પિતા શેઠ ત્રિકમજીભાઈને સ્વર્ગવાસ થયો. તે વખતે શેઠ વસનજીભાઈની વય માત્ર આઠ વર્ષની હતી. પોતાના પુત્ર શેડ ત્રિકમજીભાઈના સ્વર્ગવાસથી તેમના પિતા શેઠ મૂલજીભાઈના હૃદયને ખેદ થયો હતો, તથાપિ તેઓ ધાર્મિક વૃત્તિના હોવાથી આ સંસારના ક્ષણિક સ્વરૂપને જાણતા હતા, તેમજ પોતાના બાળપત્ર શેઠ વસનજી ત્રિકમજીમાં અપુટ દેખાતા સગુણેને લઈને ભવિષ્યમાં તેમને માટે સારી આશા બાંધતા હતા, તેથી તેઓ પુત્રમરણના શોકાગ્નિને શમન કરનારી મનોત્તિમાં શાંતિ રાખી રહ્યા હતા.
શેઠ વસનભાઈના પિતામહ ભૂલજી શેઠ ધર્મ તરફ સારી આસ્તા ધરાવતા હતા. સુકૃત કર્મમાં લક્ષ્મીનો વ્યય કરવાની ઉત્તમ અભિલાષા તેમના હૃદયમાં સર્વદા રહેતી હતી. તે અભિલાષાને લઈને તેમણે સંવત ૧૯૨૮ ના વર્ષમાં શ્રીકેશરીયાજી તીર્થની યાત્રાને માટે સંઘ કાઢયો હતા. તે સંધમાં સાત માણસને માટે રસાલા સાથે લીધો હતો. યાત્રાળુઓને સુખકારી સગવડતા કરી આપવામાં અને તે પ્રસંગે ધાર્મિક કાર્યો કરવામાં તેમણે ભારે ઉદારતા દર્શાવી હતી. જેમાં તેમને ચાલીશ હજાર રૂપિયાનો ગંજાવર ખર્ચ થયું હતું. સંવત ૧૯૩૨ ના કાર્તિક માસની કૃષ્ણ એકાદશીને દિવસે મૂલજી શેઠને પવિત્ર આત્મા આ લોકમાંથી અને દશ્ય થઈ પરલોકમાં ગયો અને તે મહાન વ્યાપારની ધુરા બાળવયના શેડ વસનજીભાઈના કમલ શિરપર આવી પડી. પવિત્ર પ્રેમી અને પોત્રવત્સલ મૂલજી શેઠ પોતાના પુત્ર ત્રિકમજી શેઠના સ્વર્ગવાસ પછી પિતાની વ્યાપારી પેઢીને પિતાના પાત્ર વસનજી ભાઈને નામથી અંક્તિ કરી હતી, તેથી એ વ્યાપારનું મહાન કાર્ય શેઠ વસનજી ત્રિકમજીના નામથી ચાલતું હતું, શેઠ વસનજીભાઈનું બાલ્યવય હોવાથી તેમની વિશાળ પેઢીનો બધો કારોબાર શા, લખમશી ગેવનજી નામના એક પ્રમાણિક ગૃહસ્થ ચલાવેલો હતે.
શેઠ વસનજીભાઈ બાલ્યવયથી જ પોતાના ઉપકારી માતપિતાના વિયેગી થયા હતા, તેમની શારીરિક અને માનસિક સ્થિતિને સંભાળ રાખી કેળવવાને કેપણ વડિલ તેમના વૈભવવાળા વાસગૃહમાં હાજર ન હતું, તથાપિ તેમણે સ્વેચ્છાથી દેશભાષા અને રાજભાષાનો અભ્યાસ
