________________
પર્યુષણકી ભેટ” ને જવાબ
૨૧૫ કદાપી ગ્ય માની શકશે નહિ. હિંદુશાસ્ત્રોમાં કવચિત કઈ સ્થાને જૈનધર્મની પ્રશંસા કરવામાં આવી હોય અને તેને સરળ સ્વભાવી જૈનજાતિ એગ્ય માનતી હોય તેમાં ગુન્હ કયા પ્રકારનો છે? તેનો ખુલાસે કૃષ્ણલાલજી કરી શકશે કે?
હિંદુ શાસ્ત્રોમાં ફરમાવેલી મધ્યમાં ૨ મિનં ર તથા વીવા વીત્યા પુના વવા તથા “નવસ્ત્રાપુર તીર્થ તથા “માતૃઓ નિ પરિત્ય” વગેરે શોક માટે અજાણપણું જાહેર કરનાર કૃષ્ણલાલજીએ નીચે મુજબ હિંદુશાસ્ત્રોમાં બતાવેલ વિધાનો અવશ્ય દેવાની જરૂર છે. બ્રાહ્મણ સર્વસ્વ ભાગ ૪ થો અંક ૫ મો. પૃ. ૧૯૪ જણાવે છે કે, વેપાસ્ત્ર વિદિત મદ-માંસ સૌર મૈથુન વોઝ हे क्योंकि जिसका विधान कियागया वहधर्म कोटीमें आ गया यजुर्वेदमें वाजयेय यज्ञमें सुराके ग्रहोका विधान है, एज यजुर्वेद में सौत्रांमणी यज्ञमें सुरा नाम मद्यका विधान हे अग्निष्टोमादि यज्ञोमे अग्नि षोमीथ आदि पशुका विधान और यहां शेष मांस भक्षणका भी विशेष विधान स्पष्ट रुपसे विस्तारके साथ किया ગયા આ ઉપરાંત વૈદિક મંત્રાલય–અજમેરથી સંવત ૧૯૪હ્યાં છપાયેલ રૂશ્વેદ ભાષ્યભૂમિકામાં પૃ. ૩૪૯ માં અશ્વમેઘ યજ્ઞનું વિધાન જણાવ્યું છે. તેમાં લખ્યું છે કે, અહ્વાન્નમુખ હરે કૃષા વાળત્તિ, મ િરવાડ્યુરિસમષ્યિ નૌ રથાતિ અર્થ-અજમાનની સ્ત્રીઓ ઘોડાનું લીંગ પકડી પિતાની જાતે પોતાની નીમાં નાંખવું આ પ્રમાણે જ્યાં સાક્ષાત બિભત્સ અને શરમજનક લખાણે વેદશાસ્ત્રોમાં દ્રષ્ટિગોચર થાય છે. છતાંય શાસ્ત્રનાં નામ અને તેના અધ્યાય જાણવાની ઈચ્છા પ્રકટ કરવી એ કૃષ્ણલાલજી માટે અવશ્ય એક આશ્ચર્યજનક બીના સમજાય તેમ છે. હિંસાત્મક અને વ્યભિચારપૂર્ણ વિધાન વેદાદિ શાસ્ત્રોમાં હોવા છતાંય તેમાં રહસ્ય માની સાથે આત્મિક હેતુ વાળા કૃષ્ણલાલજી માને છે. જ્યારે બીજી બાજુ શંકરાચાર્યજી ફરમાવે છે કે વેદાદિ શાસ્ત્રાનુસાર જે હિંસા-મદ્યપાન–વ્યભિચાર–જુગાર ખેલવા આદિ કાર્યો કરવામાં આવે તેમાં દેષ સમજેવો નહિ.
' મનુસ્મૃતિના ૫ મા અધ્યાયમાં પણ લગભગ તેજ પ્રમાણે જણાવે છે કેयज्ञार्थ पशवः सृष्टाः स्वयमेव स्वयंभुवा । यउस्य भृत्यै संर्वस्य तस्माद्यज्ञवधोऽवधः આ૩ અર્થયજ્ઞ માટે પશુઓની હિંસા થાય છે, તેમાં દોષ સમજ નહિ કેમકે બ્રહ્માએ પોતે યજ્ઞ માટે અને સંપૂર્ણ યોની સિદ્ધિ નિમિત્તે બતાવેલ છે. તેથી યજ્ઞમાં જે પશુવધ થાય છે તે પશુવઘમાં હિંસા દેષ મંથી. [ચાલુ)
