________________
જૈનધર્મ વિકાસ .
દર્દભાવ ખડે કરી દીધો. સત્યભામાએ વાળ છુટા મેલ્યા. આગળ થોડીકવાર ઠઠ્ઠા ચાલી પણ તેમને હજુ છેતરપીંડી ઉપરાંત વધુ બદલો કઢાવવો હતો.
વાળ ખેંચાયાથી માથું ખુબ દુ:ખે છે. ભામા ભાભી ! જરા તેલ નાંખી ખજવાળે એટલે શાંતિ થાય.” માગણી સ્વાભાવિક હોય એમ બેલી નેમે બાજી રચી.
ઢંગી છે તમે. હું તે કાંઈ નાંખતી નથી !” હેંગ કરી કામ કઢાવી લેવાના તેમના ઢંગથી કેઈ અજાણ્યાં હતાં. ત્યાં તો જાંબવતીએ નવી મશ્કરી તકને વધાવી લેવાને હાસ્ય સહ નેત્રસંકેત કર્યો.
સત્યભામાએ કળામાં સુવાસિત તેલ લાવી દેયરને સુવા સુચના કરી. બહાળભર્યા હસ્ત-સ્પશે ભરાતા તેલે તેમને આંખ મીંચાવી દીધી. સત્યભામાએ તોય ગાય વાછરડાને ચાટતી હોય તેમ ખંજવાળ ચાલુ રાખી, અને જાંબવતીએ કરથી નેમના વદન ઉપર હળવેક રહીને મસ ચાળી દીધી.
ઊઠે! ઊઠે ! નમભાઈ આ શું?” ડોક સમય વીતવા દઈને પદ્માએ બુમ મારી. નેમ ઝબકીને જાગી ઊઠયા. મેર જેવા લાગ્યા કાંઈ નજરે ન પડવાથી પૂછ્યું: શું છે ભાભીએ?સૌ પેટ દુખવા આવે એટલું હસી પડ્યા. નેમ આ મશ્કરીનો મર્મ બરાબર ન સમજ્યા. માન્યું કે સ હું ચમક્ય એટલે હસે છે..
“તમે બહુ શયામ લાગે છે હે નેમકુમાર! ” લક્ષ્મણોએ તેમને હસાવવા આડી વાતથી શરૂઆત કરી. મશ્કરી કરનારને મશ્કરીનું પાત્ર મશ્કરીના સમયે અને હાસ્યમાં સામેલ ન થાય ત્યાંસુધી સંતેષ વળતો નથી.
એમાં શું ભાભી ! પ્રકૃતિએ રંગ આપે તે ખરે.” તેમનું વાન જન્મથી જ શ્યામ હતુ.
ના. ના. આ તો કોઈ માનવકૃત લાગે છે.” જાંબવતીએ ચેખવટ કરી.
હું” બોલી નમનો બાહુ વદનસ્પર્શ કરે એ પહેલાં રુકિમણુએ મેંમાં ભરી રાખેલા કેગળાને વાયુમિશ્રિત કરી તેમનાં મેં ભણું જોરથી શીકરે ઉડાડયાં. નેમ ચહેરે હાથ ફેરવ્યો. ભાભીઓને વિનેદપાઠ સમજાય. હસી પડયા–સે હસી પડયા.
તમારા દેષની રાવ અમે તમારા ભાઈ પાસે નાંખી. એમણે ભાઈને પક્ષ ખેંચે. અમે કાયદો હાથમાં લઈને બદલે મેળવ્યું.” રૂકિમણીએ આ વિદને દોષ તેના પતિ ઉપર છે.
સમય થયે સૌ આનંદ-કલેલ કરતાં વીખરાયાં.
• સશક્તોના સહજ હલન ચલને નૃત્ય કહેવાનું તદશ ચિત્ર રજુ કરતે દ્વારિકાને જનપ્રવાહ રાજમાર્ગે સામસામી તરંગાવલીએ ઉછળે જતો હતે. પુરપાટ દેડયે જતા ઘડેસ્વારેના ગાજતા ડાબલા, યુવાનની મદભર ચાલના
