Jain Dharm Prakash 1951 Pustak 067 Ank 10

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 6

- યા યા નામના પ્રવચ યunu
પર વિચાર ક-ણુિ-કા કરે
הבהבהב הב הב הב הבתבב תב תב תב תבחבתה
મૃત્યુ મૃત્યુ! મારા મૃત્યુ ! તારી ભવ્યતા તો ભવ્ય કરતાં પણ ભવ્ય છે ! જે વચાથી પર છે ને આત્માથી અભિન્ન છે !
તું ક્ષુદ્ર માનવીને ભવ્ય બનાવે છે ને ભવ્ય માનવીને ક્ષુદ્ર પણ બનાવી મૂકે છે, આ તારી કેવી ભવ્યતા ?
તારાથી જે ભડકે છે તે ભવ્ય માનવું હોય તે પણ શુદ્ર માનવ બની જાય છે અને તને જે પ્રકાશની જેમ હસતે મુખે ભેટે છે તે ક્ષુદ્ર માનવ હોય તે પણ મહામાનવ બની જાય છે.
મારા મૃત્યુ! હું તારા પ્રેમભર્યા મિલનની વાટ જોતો એટલા માટે જ વિચારું છું કે-હવે તારા મિલન પછી બીજા ઘણા મિલન થવાનાં નથી. આ અને કદાચ આ પછીનું -એક અધિક-મિલન મને અમર બનાવનારું છે, જ્યોતિના પુજને પમાડનારું છે, અનંત આનંદના સાગરમાં નિમજજન કરાવનારું છે !
વૈભવથી છલકાતા મહાલયમાં વસતા કે માનવીને, તારું નામ કદાચ હાડ-ધ્રુજાવે એવી કંપારી પણ છોડાવે, કારણ કે એને મહાલયમાંથી ઝૂંપડીમાં જવાનું છે. પ્રકાશમાંથી અંધકારમાં જવાનું છે, પણ મારે ? મારે તેમ નથી. મારે તે શું પડીમાંથી અનંત પ્રકાશથી ઝળહળતી સિદ્ધશિલા પર જવાનું છે, અંધકારમાંથી પ્રકાશમાં ને અજ્ઞાનમાંથી જ્ઞાનમાં જવાનું છે ! માટે જ તો તારાં આગમનનાં પગલાં મારા મનમંદિરમાં સંભળાય છે ત્યારે મારામાં યુવાનીને કઈ અદમ્ય જુસો આવી જાય છે !
હાલા મૃત્યુ ! તું તો મારી નૌકા છે. સામે કિનારે બેઠેલાં મારા મિત્રોને મારે મળવું છે. તારા વિના મને ત્યાં કોણ લઈ જાય ?
અપાપાપુરીમાં તું જ ભગવાન વર્ધમાનને ભેટયું હતું ખરું ને ! એ મહામાનવને ભેટીને તે જ એમને અમર બનાવ્યા હતા ખરું ને ?
પ્યારા ! બેલ તે જરા, એ જ રીતે તું મને કયારે અને કયાં ભેટીશ ? એ મધુર સુપળ કેટલી સુમધુર હશે !*
-ચિત્રભાનુ * સરખા-શ્રી અરવિંદ ઘોષના “મૃત્યુઉપરના કાવ્યને અંતિમ ભાગ. (જી. એ.)
અનંતતાના પ્રવેશદ્વારે મૃત્યુ તો પરિચારિકા. (સેવિકા–નસ) જે જીણું વ પરિહરીને, નવીનને પહેરાવતી, એ મૃત્યુથી હું માનવી, તું ક્યાં ડરે ? તું ક્યાં કરે ?
(૨૦૪ ) ૦