________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
૨૧૪
એ જૈન ધર્મ પ્રકાશ,
[ શ્રાવણ
અનુભવ કરી ત્રીજા ભવે નયસારા આત્મા શ્રીૠલદેવના વંશમાં ભરતરાજને ઘેર મરીચિ નામા પુત્રપણે ઉપજ્યું. રાજ્ય મહાલયના સુખે મળ્યા.
સ્વર્ગ અને સંસારના પૈર્ગાલક સુખે એ શુભ કરણીના કળે! ગણાય, છતાં એમાં કરાજની છુપા આંટીધુરીને પાર નથી. આત્માની પ્રતિ રેધ કરનાર એ પ્રલાલને છે. ચાવનસુલભ સાહસથી સાંસારિક સુખામાં ન લેપાતાં મરીચિએ પ્રત્રજ્યા સ્વીકારી ધડાકા કર્યાં, ખાદ્ય નજરે એ અદ્ભુત કામ લેખાય પશુ જ્ઞાનીની નજરે એમાં ચાળ મજીઠ જેવા પાકેા રંગ ન હોવાથી, દાવ નિષ્ફળ ગયા એટલુ જ નહીં પશુ કાંઠે આવતુ વહાણ ભરદરિયે કૅલાણું ! મેહરાજને વિજય થયા.
૨. ચક્રી ભરતેશ્વરને ત્યાં જન્મ અને પિતામહ ઋધભરેવ સમા તીર્થં પતિ પાસે ભાગવતી દીક્ષાગ્રહણ, સોનુ અને સુગંધ જેવા યોગ, પશુ મરચીથી એ ચારિત્રમાં ટકી ન શકાયું. લજ્જાથી પાછા ઘરમાં તે ન આવ્યા, રથા પ્રભુના સાથમાં પશુ ત્રિદંડી ' નામા નવા વેશમાં ! રચના પાછળ ર૬સ્ય હતું છતાં કાળક્રમે એ સુપ્ત થયુ અને વખતના વહેવા સાથે એમાંથી એક નવીન સ'પ્રદાય ઊભા થયા.
*
તાકિ શિરામણી શ્રી સિદ્ધસેન દિવાકરના શબ્દોમાં કહીએ તે એટલું જ કે- જે પ્રભુ ! મે' તમોને યથા નિરખ્યા જ નથી, કદાચ કારણુવરાત્ જોવાનુ` બન્યું કરો તે પણ માત્ર ખાદ્ય સંજ્ઞાથી જ, નહિ તે એક વારનુ પણ સાચું કર્માંન આ રીતે ભવભ્રમણને ટકવા દે ખરું ? પારસમણિના સ્પ માત્ર લેખડતે સુવ'તા દેદાર અપે છે તેા પછી, આપશ્રીના જંગમ કલ્પવૃક્ષ સમા દાનની તે શી વાત કરવી !' ભગવંત યુગાદીતે। સમાગમ રચીને ન જ કહ્યું !
વિચારતાં સહુજ સમજાશે કે મેહરાજે મચી પર પીડને બ્રાં કર્યાં. સુખમાં ફાલવા દઇ એવા તેા હુડસેલે માર્યા કે અધ:પતનની ઊંડી ખાઈમાં એ ગબડી પડયા. સમયના ગાળામાં બાવીશ તીર્થપતિઓના શાસન પ્રવર્તી ચૂકયા ! નાંવન વેશની રચના કરતાં વધુ માર માર્યાં ઊઁચા કુળના અહંકારે ! વાત સાચી છતાં એમાં મદનુ ઝેર વ્યાપતા કડવી ઝેર બનો ગઇ ! એમાં દારૂણ બ્રાએલા એવા કપિલના પ્રશ્ન વેળા પાયા. કંચન ને કથીર કિવા કાંકિણી ને રત એક સરખા મૂલ્યવાન ન જ ગણાય, એ વહેવારુ સર્ચ વીસરાયું અને ‘ત્યાં પશુ ( શ્રમસમૂહમાં) ધર્મ છે અને અહીં પણ ધમ છે' એવું કથન રિચીએ કરી જીતની બાજી હારમાં ફેરવી નાંખી !
પછીના આફ દરા ભવ સુધી ત્રિ'ડી વેશની પક્ષેત્રણા ચાલુ જ રહે છે. માનવ ભવ મળે. એ વેશમાં સંખ્યાબંધ વર્ષોં વ્યતીત થાય. ફળરૂપે દેવ ભવ. વળી પાછી મનુષ્ય ગતિ-ધાંચીના ખેલ જેવું જીવન. જે કર્મે હિર, હર અને મુરારી જેવાને ન છેડયા ત્યાં આ ઊગતા સૈદ્ધાનું શું ગજું ? સૉંસારવૃદ્વિ થઇ એટલે નવી નવી ફસામણુ ઉંબરા ઠાક માંડે. એક સાંધતાં ત્રણુ તૂટે. એમાં જેરદાર ધક્કો લાગ્યો. વિશ્વભૂતિના ભવમાં ! જીતવ ગયા છતાં જાતે જિતાયા !
For Private And Personal Use Only
