Jain Dharm Prakash 1947 Pustak 063 Ank 07

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 8

૧૫૪
શ્રી જૈન ધમ પ્રકાશ
[ વૈશાખ
પુસ્તકામાં લખાયલી વણુ પંક્તિઓથી પ્રભુના સિદ્ધાંતના આધ મેળવી શકે છે. પણ અનાત્મષ્ટિ પાષાણની પ્રતિમા માત્ર જોઇ શકે છે પણ પ્રભુને જોઇ શકતા નથી, તેથી પ્રભુને મળી શક્તા પણ નથી. તેમજ પુસ્તકામાંથી જ્ઞાન મેળવી શકતા નથી પણ અજ્ઞાન જ મેળવી શકે છે. અર્થાત્ અનાત્મજ્ઞ-પુદ્દગલાનંદી જીવ વિષયાસક્ત હાવાથી માન–માટાઇરૂપ મિથ્યાભિમાન તથા ક્ષુદ્ર વાસનાએ પાષવાને માટે પ્રભુના સિદ્ધાંતગર્ભિત શાસ્ત્રો વાંચે વિચારે છે અને જનતામાં પેાતાનુ જાણપણું બતાવીને અજ્ઞાની જીવાને પોતાના અનુયાયી બનાવી, તેમની પાસેથી વૈયિક સુખના સાધના મેળવી, પાંચે ઇંદ્ધિયાના વિષયાને 'પાષીને સતાષ માને છે, પણ પ્રભુની વાણીનેા આત્મવિકાસના સાધન તરીકે ઉપયાગ કરતા નથી માટે જ પુદ્દગલાનદી જીવાને સભ્યશાસ્ત્ર વાંચવા છતાં પણ મિથ્યાશાસ્રપણે પરિણમે છે, તેવી જ રીતે પ્રભુને પણ પાગલિક સુખના સાધન મેળવવાને માટે જ નંમે છે, પૂજે છે તેથી તે જડસ્વરૂપ પ્રતિમાના ઉપાસક કહેવાય પણ શુદ્ધાત્મ સ્વરૂપ પ્રભુના ઉપાસક મની શકે નહિ; કારણ કે તેની જડાત્મક દ્રષ્ટિ હાવાથી ચૈતન્યસ્વરૂપ પ્રભુની ઉપાસના અની શક્તી નથી. જ્ઞાન-દન-જીવન–સુખ આદિ ગુણસ્વરૂપ આત્મવિકાસની દ્રષ્ટિથી ઉપાસના કરનાર પ્રતિમાની ઉપાસના કરતા નથી પણ પ્રભુની જ ઉપાસના કરે છે, કારણ કે પ્રભુ અનંત જ્ઞાનન્દે ન—ચારિત્ર–વીય – સુખ–જીવન આદિ ગુણાના ધારણ કરનારા છે, તે સ્વરૂપ છે માટે અનતચતુષ્ટય મૅળવવાના આશયથી—અધ્યવસાયથી પ્રભુપ્રતિમાનું પૂજન તથા નમન તા જ “ જિનપડિમા જિનસારિખી ” માની યથાર્થ કહી શકાય અને પ્રભુપૂજન તથા નમન સાચી રીતે કર્યું કહી શકાય પણ માત્ર જડસ્વરૂપ વૈષયિક સુખાના સાધન મેળવવાના હેતુથી જ પ્રભુપ્રતિમા પૂજનાર માત્ર પ્રતિમાના જ પૂજક કહી શકાય અને તેના માટે જિનપ્રતિમાને જિન તુલ્ય માનવાનું ઘટી શકે નહિ. પણ જડ પૃહાથી જડના ઉપાસક બની શકે.
થાય
પ્રભુ વીતરાગ છે માટે વીતરાગ દશા પ્રાપ્ત કરવામાં નિમિત્તભૂત થઈ શકે છે, પણ રાગ-દ્વેષના કારણભૂત વૈયિક સુખના સાધન મેળવવાનું નિમિત્ત બની શકે નહિં. પ્રભુ વૈષયિક સુખના સાધન આપી શકે છે એવી શ્રદ્ધાથી તેમની પાસેથી કેવળ તુચ્છ વૈયિક સુખની આશા રાખી, તેમને વદન-પૂજન કરવું અને હંમેશાં ધન–સ...પત્તિની માંગણી કરવી તે અજ્ઞાનતા જ કહી શકાય. વીતરાગ દશા મેળવવાની જ શ્રદ્ધાથી પ્રભુવંદન-પૂજન કરતાં ભવસ્થિતિની કચાસને લઈને કદાચ પુન્યબંધ થઇ જાય અને પૌલિક સુખના સાધન મળી જાય તા કાંઇ પણ ખાધ આવતા નથી; કારણ કે શુદ્ધ શ્રદ્ધાથી કેવળ કર્મની નિર્જરા માટે વદન-પૂજન કરનાર સાચા સુખના અભિલાષી હાવાથી અનિચ્છાએ મળેલા વૈયિક સુખના સાધનમાં આસક્ત અનતા નથી પણ ઉદાસીન ભાવે જરૂર પૂરતા જ તેના ઉપયાગ કરે છે, પણ પુદ્ગલાન દ્ની જીવને પુન્ય ઉદયથી જ તે વસ્તુ