________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
અંક છ મ ]
વીરવિલાસ
૨૦૩
અંતરમાં સમાયેલી છે. અને પ્રાણીને બાહ્યવૃત્તિ જાગી કે વિકાસ પામી એટલે માથું એળવાના દાંતીથી માંડીને સાબુ, કપડાં, અંગ્લંગનના પદાર્થો, ઈસ્ત્રીટાઈટ કપડાં, લામાં છેલી ઢબના ફર્નિચર અને સિનેમાના દર્શન આદિ અનેક બાબતો ઉત્તરોત્તર દાખલ થતી કાય છે. પરભાવમાં રમણ કરવાની લાલસા એટલી વધતી જાય છે કે એને છેડે આવતા નથી અને એ કદી તૃપ્ત થતી નથી. એવા સુખના સમયમાં એ વસ્તુને મેળવી આપનાર ધર્મ યાદ આવતા નથી, એના સ્વામી પરમાત્માનું મરણ થતું નથી, જીવનને ઉદ્દેશ શો છે તેને ખ્યાલ આવતું નથી અને ધરતી પર પગ મૂકવાનું મન થતું નથી. "
વિષયસુખમાં સ્વામી–પ્રભુ-આદર્શ કદી યાદ આવતા નથી, એ સ્થિતિ પ્રાપ્તવ્ય છે એને ખ્યાલ પણ રહેતો નથી અને ભરદરિયે વહાણને છોડી મૂકનાર અનુકુળ પવન થવાને કારણે લાખો કરોડે મેળવે ત્યારે એ પવન અનુકળ કયાં કારણે થયે એ વાત તદ્દન વિસરી જઈ, એમાં પોતાના સમવયરકે કે વધારે આવડતવાળા રહી ગયા અને પોતે ફાવી ગયો, એમાં એ સ્વગૌરવ ધરાવતે થઈ જાય છે અને પરમાત્માને ભૂલી જાય છે. પૂર્વના શુભ કર્મને પરિણામે કે અંતરાય કર્મના ક્ષપશમથી લાભ થયો છે એ વાત એ જાતે નથી અને કઈ સમજુ તે બાબત પર તેનું ધ્યાન ખેંચે છે તે વાતને લક્ષ્યમાં પણ લેતા નથી.
" પછી લક્ષ્મીના પગલે ઓસરવા માંડે, લડાઈના નફાને સ્થાને ખાડા પડતા જાય, એકસેસ પ્રિોફિટ ટેકસ કે ઇન્કમટેકસ, સુપરટેક્ષ કે સરચાર્જની નોટિસો આવવા લાગે, વેપારમાં નુકસાની આવે, ભાગીદારીઓ તૂટવા માંડે ત્યારે પાછા એ વિચારમાં પડી જાય છે અને પરમાત્માને કે લાગવાનને યાદ કરવા લાગે છે. બાકી જ્યાં સુધી બે છંક બારમાં હોય ત્યાં સુધી પુણ્યાનુબંધી પુણ્યશાળી સિવાય કંઈને પ્રભુનું નામ યાદ આવતું નથી.
દેવતાઓને અપરંપાર સુખ હોય છે. પૈસા કમાવાની ધમાલ નહિ, વેપારના તટાનો ખ્યાલ નહિ, સટ્ટા બજાર નહિ, રેસીસ કે જુગાર ખાના નહિ હોવાને કારણે ભવ્ય ચાલુ આનંદમાં વિલાસ કરતાં અને નાટકે નિહાળતાં દેવેને. ભાગ્યે જ સ્વામી સાંભરે છે. અંતે
જ્યારે માળા કરમાવા માંડે અને મરણ સમય નજીક આવે ત્યારે છેલ્લા છ માસમાં એને જે દુઃખ, વિવાદ અને દિલગીરી થાય છે તે એવી આકરી હોય છે કે આખા ભવમાં ભગવેલ સુખને વિસરાવી દઈ, દુઃખનો દાવાનળ ખડો કરી દે છે. વાત એ છે કે-વિષયસુખમાં રાચી, રહેલા પ્રાણીને સ્વામી સાંભરતા નથી, અંદર બેઠેલ અનંત ગુણના ધણીની ઓળખાણ પડતી નથી, ખરા સાચા સુખની પિછાણુ થતી નથી અને બાહ્ય દૃષ્ટિએ તાત્કાલિક સુખમાં સર્વર માની એ જરા જરા ભગવે. ત્યાં તે ડાબા અને જમણા તમાચા પડવા માંડે છે
અને અંતે એ હારી બેસે છે, ગાંડ ઘેલો થઈ જાય છે, આપઘાત કરવા સુધીનાં સંકલ્પ કરી વિળે છે અને એ રીતે પોતાને આખા વિકાસમાગે બગાડી હાથે કરીને અધઃપાત વહોરી લે છે.
એક જાણીતું વાર્તિક છે કે વિજઃ નઃ શશ્વ વત્ર તત્ર ગુને!! હે મહારાજ ! ગુરુદેવવિપત્ત હોય ત્યાં આપ હાજરાહજુર હો છો, તેથી અમને તે સર્વદા વિપત્તિ જ હો.” આ ઉલ્લેખમાં ઘણો તયાંશ છે. પ્રાણી જ્યારે આપત્તિમાં હોય છે
For Private And Personal Use Only
