________________
શ્રી જૈન ધર્મ પ્રકાશ. . હવે ભાવધર્મ સંબંધી ફળ કહે છે. ભાવધર્મના આરાધનથી–શુદ્ધ ભાવ ભાવવાથી જીવ કેવળજ્ઞાન પામે. જુઓ ! ભરતકી ઉજવળ ભાવના ભાવવાથી આરીસાભવનમાં સર્વજ્ઞ થયા, મૃગલાને ભાવના ભાવવાથી દેવગતિ પ્રાપ્ત થઈ. તેણે માત્ર મુનિદાનની અનુમોદનાજ કરી હતી. વલ્કલ ચીરી વિગેરે ઘણા જીવો ભાવધર્મનાં આરાધનથી કેવળલક્ષ્મી પામ્યા છે. તેથી ભાવધર્મ આ સંસારમાં ચારે પ્રકારના ધર્મમાં મુખ્ય છે. દાન શીળ ને તપ એ ત્રણ પ્રકારના ધર્મ પણ ભાવ સંયુક્ત હોય તેજ પૂર્ણ ફળદાતા થઈ શકે છે.
ઉત્તમ છે આ ચારે પ્રકારના ધર્મની યથાશક્તિ આરાધના કરે. વળી મુનિ મહારાજના સંયોગે આગમ અવશ્ય સાંભળે. મુનિમહારાજને દેખીને હર્ષ પામે. આગમની કે સાધુની કદી પણ નિંદા ન કરે. કઈ કરતે હોય તો તેને વારે. જુઓ ! અભયકુમારે ભિખારીએ લીધેલી દીક્ષાની નિંદા કરનારાઓનું યુક્તિથી નિવારણ કર્યું હતું. લોક હાંસીમાં કહેતા હતા કે-“ભાઈ! આણે તો બહુ લકમી તજી દીધી ! ઘર બાર કે સ્ત્રીપુત્ર કાંઈ હતું નહીં, પહેરવા લુગડું નહોતું, ખાવા પૂરૂં મળતું નહતું તે સાધુ થયા, એટલે મેટા ત્યાગી કહેવાણું !” આવી નિંદા સાંભળીને અભયકુમારે પાંચ રને મેટી કિંમતવાળા લઈને ભર બજાર વચ્ચે મૂક્યા અને કહ્યું કે-“જે કઈ પૃથ્વી, પાણી, અગ્નિ, વાયુ કે વનસ્પતિને સર્વથા ત્યાગ કરે તે આ પાંચ રને અથવા તેમાંથી એકને ત્યાગ કરનાર એક રત્ન ઉપાડી લેય.” પણ કોઈ તે રત્ન ઉપાડી શક્યું નહીં. કારણ કે ગૃહસ્થને એ પાંચે અથવા તેમાંની એકેક વસ્તુ પણ સર્વથા તજવી મુશ્કેલ છે. પછી અભયકુમારે કહ્યું કે “તમે આ સાધુની નિંદા કેમ કરે છે? એણે આ પાંચે વસ્તુ સર્વથા તજી દીધી છે; તેથી તે તમારા બધા કરતાં શ્રેષ્ઠ છે, વળી તે ત્રણકાયને તે કદીપણ હણતા નથી અને કંચન પથ્થરને સમાન લેખવે છે, અર્થાત્ કંચનની પણ ઈચ્છા કરતા નથી. વળી તેમણે સર્વ પ્રકારના કામગ ત્યજી દીધા છે, વ્યાપાર માત્રને ત્યાગ કર્યો છે; આવા સાધુની તમે નિંદા કરે છે અને કહે છે કે તેણે શું કર્યું છે? આમ કહેવું તમને ઘટતું નથી.”
આ પ્રમાણેનાં અભયકુમારનાં વચન સાંભળી સકે લજજા પામ્યા. આ કથા ઉપરથી સાર એ રહણ કરવાનો છે કે ઉત્તમ જને સાધુની નિંદા કદી કરતા નથી, તેમની સ્તુતિ કરે છે અને અન્ય કેઈ નિંદા કરતું હોય તે તેનાથી રક્ષા કરે છે–તેનું નિવારણ કરે છે. એવા પુરૂષે આ સંસાર સમુદ્રને અભયકુમારની જેમ તરી જાય છે.
વળી ઉત્તમ જને આગમની સારી રીતે રક્ષા કરે છે અને અપૂર્વ અને પૂર્વ ગ્રંથ શીખે છે; તેમજ અન્યને પિતે શીખેલ-ભણેલ હોય તે શીખવે