________________
પરમાત્મા વિરમભુના જીવનમાંથી કંઇક. હવે રાસના કર્તા કહે છે કે-ઉત્તમ જીવે નાની મોટી પણ કઈ પ્રકારની આખડીબાધા જરૂર લેવી-નિયમ લેવો; એથી પરિણામે લાભ જ થાય છે. જુઓ ! કમળ શ્રેણીપુત્રે કુંભારની તાલ જોયા પછી ખાવાને નિયમ કર્યો હતે તે તેથી પણ તેને લાભ થયો હતે. તેની કથા આ પ્રમાણે
ન : (અપૂર્ણ. ) પર મામા વીરપ્રભુના જીવનમાંથી કંઈક
(લેખક–મેહનલાલ ડી. ) ચૈત્ર શુકલ દશીના પવિત્ર દિવસે પ્રભુ શ્રી વર્ધમાન સ્વામી ક્ષત્રીયકુંડ નગરમાં જન્મેલા, આયુષ્ય માત્ર ૭૨ વર્ષનું જ, તેમાં પણ ત્રીશ વર્ષ તે સાંસારિક દશામાં, બાર વર્ષ છદ્મસ્થમાં અને ત્રીશ કેવળી દશામાં. આટલા ટુંક સમયમાં તેમણે એવા ઉંચા પ્રકારે જીવન ગાળ્યું કે જેથી આજસુધી જૈન અને જૈનેતર સમાજ તેમને માટે અતુલ માન ધરાવી રહી છે અને તેમના ચારિત્રને વિસ્તારથી ફેલા કરવામાં આવે તો સારી દુનિયા તેમના માટે ઉંચે મત ધરાવે તેમાં લેશ પણ શંકા જેવું નથી. કેમકે તેમના પ્રરૂપેલા તજ એવા અત્યુત્તમ છે. તેમનું આખું જીવન જ બેધથી ભરેલું છે. જરૂર માત્ર ગ્રહણ કરી વતનમાં ઉતારવાની છે. મોક્ષપ્રાપ્તિ માટે સા કે અભિલાષિત હોય છે અને હોવા જ જોઈએ; તે સાથે જે ઉચ્ચાત્માઓએ તેની પ્રાપ્તિ કરી તેમનું અનુકરણ કરવાની પણ તેટલી જ આવશ્યક્તા છે. અને મૃતપૂર્ણ સરોવર નિહાળવા માત્રથી અમર નથી થવાતું પણ તેને સવા ચાખવાથીજ અમરત્વ લભ્ય થઈ શકે છે, તે જ પ્રમાણે આપણે પણ વારંવાર તેમના ચરિત્રનું વાંચન અને મનન કરી તેમણે અંગીકાર કરેલા માર્ગે આત્માને પ્રવર્તાવવાની દ્રઢ પ્રતિજ્ઞા લેવાની છે. એમ કરતાં કરતાં જ આપણી ઉન્નતિ શક્ય છે. તેમના પૂર્વના સત્તાવીશ ભવે તે વાતની સાક્ષી પૂરે છે. પ્રથમ ભવે એક ગ્રામ્ય જીવન ગાળનાર, તેને સાધુને સમાગમ, મરિચીના ભાવમાં કુળનો મદ તથા પ્રવજ્યાને ત્યાગ અને ત્રિદંડ વેશનું ધારવાપણું, વારંવાર બ્રાહ્મણ જાતિમાં જન્મ અને ત્રિદંઘની દીક્ષા, નિયાણું કરી વાસુદેવ થવું અને કાનમાં સીસું રેડવારૂપ અતિ તીવ્ર કમ્પાજંન, નર્કગમન, ધનશ્રેણીના ભાવમાં મહા દુષ્કર તપ-આ સર્વ ઉપરથી જોતાં એટલું તે સહજ જણાઈ આવે છે કે સમ્યકત્વ પ્રાપ્તિ અગર તો તીર્થંકરપણું હરકેઈ ભગ્ય વ્યક્તિને માટે પ્રાયઃ થઈ શકે તેવી વસ્તુ છે. ત્યાં શ્રીમંતની કે રંકની યા તો બ્રાહ્મણની કે શુદ્રની ગણનાને સ્થાન નથી. વળી તેનો સ્વાદ ચાખ્યા છતાં પ્રાણ કિલષ્ટ
