Jain Dharm Prakash 1920 Pustak 036 Ank 08

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 7

HTTPu.
R
सूक्त मुक्तावली.
(મોક્ષવર્ગ.) ( અનુસંધાન પર રરર થી. ) ૧ કુત્તિ માવના વિ. પ્રથમ અનિત્ય ભાવના.
(માલિની) ધણકણ તનુજીવી વીજ ઝાટકાર જેવી, સુજન તરૂણ મૈત્રી, સ્વપ્ન જેવી ગણેવી; અહ મમ મમતાએ, મૂઢતા કાંઈ માગે, અથિર અરથ જાણે, એ શું કોણ રાચે. ધરણિ તરૂ ગિરીદા દેખીએ ભાવ જોઈ, સુરધનુષ પરે તે, ભંગુર વાવ તેઈ; ઈમ હૃદય વિમાસી, કારમી દેડ છાયા,
તશય ભરતરાયા, ચિત્ત ચગે લગાયા. ૧૧ લક્ષ્મી અને જીવિત વીજળીના ઝબકારા જેવાં ક્ષણભંગુર-જોત જોતામાં અદશ્ય થઈ જનાર છે, વળી સવજન કુટુંબી રાર્થને મેળા તથા જુવાનીને સંગ સ્વનિ જે ક્ષણિક છે, તે પછી ખોટી માયા–મમતા કરી તેમાં શા માટે મુંઝાઈ રહે છે? વસ્તુની અસારતા અને ક્ષણિકતા વિચારી શાણા જાએ તે તે વસ્તુમાં રાચવું જોઈએ નહિ. પૃથ્વી, તરૂ-વૃક્ષ અને પર્વતાદિક પદાથો ઈન્દ્રધનુષ્યની જેવા સુંદર જણાતા છતાં તે બધા વિનાશશીલ છે. તેમની શોભા કારમી (કાયમ ટકી નહિ રહેનારી છે. વળી જળને ઠેકાણે સ્થળ અને સ્થળને ઠેકાણે જળ થઈ જાય છે. સુંદર ઘટાદાર વૃક્ષો પણ એક વખતે શોભા વગરનાં બની રહે છે, અને ડુંગર પણ છેટેથી રળીયામણા દીસે છે. એવી જ રીતે આ શરીરાદિકની ઉપરની શોભા પણ કારમી (જોતજોતામાં જતી રહેનારી ) છે, એમ સમજી ભરત ચક્રવર્તી એ વેરાગ્યને જાગ્રત કરી મોક્ષમાર્ગને સ્વીકાર કર્યો, તેમ સુજ્ઞ જનોએ પણ કાયાની માયા તજી, હિતકાર્યમાં મનને જોડવું જોઈએ. જેની સાથે આપણે ઘણે નિકટ સંબંધ છે, જેને માટે જીવ કઈ કઈ પાપારંભ કરી દિન રાત ચિન્તા કર્યા કરે છે અને જોતજોતામાં કાળ જેને કેળી કરી જાય છે તે કાયાજ ગમે તેટલી મમતા રાખ્યા છતાં આપણી થતી નથી તે પછી એથી જુડા ( દૂર-ળગા) રહેતા વજન હાથમી